1-Krallar, bölüm 18
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | 1-Krallar kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Uzun günlerden sonra, üçüncü yılda Rab’bin sözü İlyas’a geldi: git, Ahav’ın önüne çık; çünkü yağmur göndereceğim yeryüzüne.
2 İlyas Ahav’ın önüne çıkmak için gitti; Samiriye’de şiddetli kıtlık vardı.
3 Ahav saray işlerinden sorumlu Ovadya’yı çağırdı; Ovadya Rab’den çok korkan biriydi.
4 Çünkü İzebel Rab’bin peygamberlerini yok ederken, Ovadya yüz peygamberi aldı ve ellişer ellişer mağaralarda sakladı ve onları ekmek ve su ile besledi.
5 Ahav Ovadya’ya dedi: ülkede bulunan bütün kaynaklara ve bütün derelere git; belki ot buluruz ve atlar ile katırları yaşatırız, hayvanlardan hiçbirini kesmek zorunda kalmayız.
6 Böylece aralarında ülkeyi bölüştüler; Ahav tek başına bir yoldan gitti, Ovadya da tek başına başka bir yoldan gitti.
7 Ovadya yolda iken, işte, İlyas onunla karşılaştı; onu tanıdı, yüzüstü yere eğildi ve dedi: efendim İlyas sen misin?
8 O dedi: benim; git, efendine söyle: İlyas burada.
9 O dedi: kulunu Ahav’ın eline verip beni öldürtmek için ne günah işledim?
10 Tanrın Rab canlıdır ki, efendim seni aramak için göndermediği ne ulus ne krallık kaldı; ‘burada yok’ dediklerinde, o krallığı ve ulusu yemin ettirdi ki, seni bulamadılar.
11 Ve şimdi sen: git, efendine söyle: İlyas burada, diyorsun.
12 Ben yanından ayrılır ayrılmaz, Rab’bin Ruhu seni bilmediğim bir yere kaldırır; ben gelip Ahav’a haber veririm, o seni bulamaz ve beni öldürür; halbuki kulun gençliğimden beri Rab’den korkar.
13 Efendime, İzebel’in Rab’bin peygamberlerini öldürdüğü zaman, yüz peygamberi ellişer iki mağarada sakladığımı ve onları ekmek ve su ile beslediğimi söylenmedi mi?
14 Ve şimdi sen: git, efendine söyle: İlyas burada; o da beni öldürecek!
15 İlyas dedi: önümde durduğum orduların Rab’bi canlıdır ki, bugün kendimi ona göstereceğim.
16 İşte Ovadya Ahav’ı bulup ona bildirdi; Ahav da İlyas’ın karşısına çıktı.
17 Ahav İlyas’ı görünce ona dedi: İsrail’i felâkete sürükleyen sen misin?
18 O dedi: ben İsrail’i felâkete sürüklemedim; fakat sen ve babanın evi, Rab’bin emirlerini bıraktığınız ve Baalların ardınca gittiğiniz için.
19 Şimdi bütün İsrail’i Karmel Dağı’na topla; ve İzebel’in sofrasından yiyen Aşera peygamberleri dört yüz ile Baal’ın peygamberleri dört yüz elliyi da,
20 Ahav bütün İsrail’e haber gönderdi ve peygamberleri Karmel Dağı’nda topladı.
21 İlyas bütün halka yaklaşarak dedi: iki düşünce arasında ne zamana kadar topallayacaksınız? Rab Tanrı ise O’nun ardınca gidin; Baal ise onun ardınca gidin. Fakat halk ona bir sözle cevap vermedi.
22 İlyas halka dedi: Rab’bin peygamberlerinden yalnız ben kaldım; baalın peygamberleri ise dört yüz elli kişidir.
23 Bize iki boğa verilsin; onlar bir boğayı seçip parçalasın ve odunun üzerine koysunlar, fakat ateş koymasınlar; ben de öbür boğayı hazırlayıp odunun üzerine koyacağım ve ateş koymayacağım.
24 Sonra siz tanrınızın adını çağırın, ben de Rab’bin adını çağırayım; ateşle cevap veren Tanrı odur. Bütün halk cevap verip dedi: iyi söz.
25 İlyas Baal’ın peygamberlerine dedi: siz çoğunluk olduğunuz için önce siz seçip hazırlayın; fakat ateş koymayın.
26 Onlar kendilerine verilen boğayı alıp hazırladılar ve sabahdan öğleye kadar Baal’ın adını çağırdılar: ey Baal, bize cevap ver! Fakat ne ses vardı ne cevap; yaptıkları sunağın etrafında topallayıp durdular.
27 Öğleyin İlyas onlarla alay etti ve dedi: yüksek sesle çağırın; çünkü o bir tanrıdır; ya düşüncelere dalmıştır ya ihtiyaç gidermektedir ya yolculuktadır; belki de uyuyordur, uyandırılmalıdır.
28 Bunun üzerine yüksek sesle çağırdılar ve kendi âdetlerine göre kılıçlarla ve mızraklarla kendilerini yaraladılar, kanları akıncaya kadar.
29 Öğle geçti, akşama doğru sunu sunma zamanına dek çılgınca davrandılar; ama ne ses vardı ne cevap ne de kulak veren.
30 İlyas bütün halka dedi: bana yaklaşın. Bütün halk ona yaklaştı; Rab’bin yıkılmış olan sunağını onardı.
31 İlyas, Yakup’a—kendisine Rab’bin: adın İsrail olacak, dediği—gelen söze göre, Yakup’un oğullarının sayısına göre on iki taş aldı.
32 Taşlarla Rab’bin adına bir sunak yaptı; sunağın etrafına, iki sea tohum alacak kadar geniş bir hendek yaptı.
33 Odunu dizdi, boğayı parçalara ayırdı ve odunun üzerine koydu ve dedi: dört büyük testiyi suyla doldurun ve yakmalık sununun ve odunun üzerine dökün.
34 Ve dedi: ikinci kez yapın; ikinci kez yaptılar. Ve dedi: üçüncü kez yapın; üçüncü kez yaptılar.
35 Su sunağın etrafına aktı ve hendek de suyla doldu.
36 Akşam sunusu zamanında, peygamber İlyas yaklaştı ve dedi: ey İbrahim’in, İshak’ın ve İsrail’in Tanrısı Rab! bugün bilinsin ki sen İsrail’de Tanrı’sın ve ben senin kulunum ve bütün bu işleri senin sözünle yaptım.
37 Bana cevap ver, ya Rab, bana cevap ver ki bu halk bilsin ki, ya Rab, sen Tanrı’sın ve onların yüreğini yine kendine çeviriyorsun.
38 Rab’den ateş düştü ve yakmalık sunuyu, odunu, taşları ve toprağı yedi; hendekteki suyu yaladı.
39 Bunu bütün halk gördüğünde, yüzüstü yere kapandılar ve dediler: Rab Tanrı’dır, Rab Tanrı’dır!
40 İlyas dedi: Baal’ın peygamberlerini yakalayın; onlardan bir tek kişi bile kaçmasın! Onları yakaladılar; İlyas onları Kişon Vadisi’ne indirdi ve orada onları öldürdü.
41 İlyas Ahav’a dedi: çık, ye iç; çünkü gürleyen yağmur sesi var.
42 Ahav çıkıp yemeye ve içmeye gitti; İlyas ise Karmel Dağı’nın başına çıktı ve yere eğildi ve yüzünü dizlerinin arasına koydu.
43 Hizmetkârına dedi: şimdi çık, deniz tarafına bak. O çıktı ve baktı ve dedi: hiçbir şey yok. O dedi: yedi kez geri git.
44 Yedinci kez o dedi: işte, denizden insan avucu gibi küçük bir bulut yükseliyor. O dedi: git, Ahav’a söyle: arabayı koş ve yağmur seni durdurmadan aşağı in.
45 Az sonra gök bulut ve rüzgârla karardı ve büyük bir yağmur oldu; Ahav bindi ve Yizreel’e gitti.
46 Rab’bin eli İlyas’ın üzerinde oldu; belini toparladı ve Yizreel’e varıncaya kadar Ahav’ın önünde koştu.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | 1-Krallar kitabı | Kutsal Kitap içeriği