Mezmurlar, bölüm 77
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Koro şefine. Yedutun üzerine. Asaf'tan. Mezmur.
2 Sesimle Tanrıya feryat ettim — ve O Beni işitti.
3 Sıkıntı günümde Rab'bi aradım; geceleyin ellerim uzanmıştı ve gevşemedi; canım teselli edilmek istemedi.
4 Tanrı'yı andım ve inledim; düşündüm ve ruhum bunalmıştı. Arasöz.
5 Göz kapaklarımı uyanık tuttun; konuşamayacak kadar kederlendim.
6 Eski günleri düşündüm, çok eski yılları.
7 Geceleyin lirimi anımsarım; yüreğimle düşünüyorum ve ruhum araştırır.
8 Rab sonsuza dek reddedecek mi? Artık daha hoşnut olmayacak mı?
9 Sevgi sadakati sonsuza dek mi kesildi? Söz, nesiller boyunca son mu buldu?
10 Tanrı lütfetmeyi unuttu mu? Öfke içinde merhameti kapadı mı? Arasöz.
11 Ve dedim: Bu benim zayıflığımdır — En Yüce Olan’ın sağ elinin yıllarını anacağım.
12 Rab’bin işleri anacağım; evet, eski harikalarını düşüneceğim.
13 Bütün işlerini tefekkür edeceğim ve işlerin üzerine söyleyeceğim.
14 Ey Tanrı, Yolun kutsaldır; hangi Tanrı Tanrı gibi büyüktür?
15 Sen harikalar yapan Tanrı’sın; halklar arasında gücünü gösterdin.
16 Kudretinle halkını, Yakup ve Yusuf’un oğullarını kurtardın. Arasöz.
17 Seni gördü sular, ey Tanrı; Seni gördüler sular — korktular; derinlikler titredi.
18 Bulutlar su döktü; gökler gürledi; okların da gitti.
19 Gök gürültünün sesinde tekerlekler; şimşeklerin dünyayı aydınlattı; yeryüzü sallandı ve titredi.
20 Yolun denizdeydi ve patikaların büyük sularda; ayak izlerin bilinmedi.
21 Musa ve Harun’un eliyle halkını koyun sürüsü gibi götürdün.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği