Yaratılış, bölüm 25
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yaratılış kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 İbrahim bir eş daha aldı; adı Ketura’ydı.
2 O, İbrahim’e Zimran, Yokşan, Medan, Midyan, Yişbak ve Şuah’ı doğurdu.
3 Yokşan Şeva’yı, Feman’ı ve Dedan’ı doğurdu. Dedan’ın oğulları: Raguil, Navdeil, Aşurim, Letuşim ve Leummim idi.
4 Midyan’ın oğulları: Efa, Efer, Hanok, Avida ve Eldaa. Bunların hepsi Ketura’nın oğullarıydı.
5 İbrahim sahip olduğu her şeyi oğlu İshak’a verdi.
6 Ama İbrahim’in cariyelerinden olan oğullarına armağanlar verdi ve daha hayattayken oğlu İshak’tan onları doğuya, doğu diyarına gönderdi.
7 İbrahim’in yaşadığı günler yüz yetmiş beş yıldı.
8 İbrahim son nefesini verdi; iyi bir yaşlılıkta, kâmil ve hayata doymuş olarak öldü ve kendi halkına kavuştu.
9 O’nu oğulları İshak ile İsmail, Mamre’nin karşısındaki Makpela’daki—Hetli Sochar oğlu Efron’un tarlasında—mağaraya gömdüler.
10 Bu tarla ve mağara, İbrahim’in Hetoğullarından satın aldığı tarlaydı. Oraya İbrahim ile karısı Sara gömüldü.
11 İbrahim’in ölümünden sonra Tanrı oğlu İshak’ı kutsadı. İshak Beer-Lahay-Roi yakınlarında yaşıyordu.
12 İşte, İbrahim’in oğlu—Sara’nın cariyesi Mısırlı Agar’ın İbrahim’e doğurduğu—İsmail’in soyağacı:
13 İsmail’in oğullarının adları, soyağaçlarına göre adları şunlardır: İsmail’in ilk oğlu Nevayot; sonra Kedar, Adbeel, Mivsam,
14 Mișma, Duma, Massa,
15 Hadad, Tema, Yetur, Nafiş ve Kedma.
16 Bunlar İsmail’in oğullarıdır; köylerinde ve konak yerlerinde adları bu olanlardır. Bunlar, kendi oymaklarının on iki önderidir.
17 İsmail’in ömrü yüz otuz yedi yıldı; son nefesini verdi, öldü ve kendi halkına kavuştu.
18 Havila’dan, Mısır’ın doğusundaki Şur’a—Aşur’a giden yol üzerinde—kadar yaşadılar. Bütün kardeşlerinin karşısında yerleştiler.
19 İşte İbrahim’in oğlu İshak’ın soyağacı. İbrahim İshak’ı doğurdu.
20 İshak, kırk yaşındayken Mezopotamya’dan Aramiyeli Betuel’in kızı, Aramiyeli Lavan’ın kız kardeşi Rebeka’yı kendine eş aldı.
21 İshak, karısı Rebeka için RAB’be yakardı; çünkü o kısırdı. RAB onun yakarışını işitti ve karısı Rebeka hamile kaldı.
22 Çocuklar rahminde birbirini itip kakmaya başlayınca, “Eğer böyle olacaksa, bu bana neden?” dedi ve RAB’be danışmaya gitti.
23 RAB ona dedi: “Rahminde iki ulus var; bağrından iki ayrı halk çıkacak; biri öbüründen güçlü olacak ve büyük olan küçüğe kulluk edecek.”
24 Doğurma vakti gelince, karnında ikizler olduğu görüldü.
25 İlki kızıl renkte, baştan ayağa post gibi kıllı olarak çıktı; ona Esav adı verildi.
26 Sonra kardeşi çıktı; Esav’ın topuğunu eliyle tutuyordu. Ona da Yakup adı verildi. Onlar Rebeka’dan doğduğunda İshak altmış yaşındaydı.
27 Çocuklar büyüdüler; Esav, kır adamı, usta bir avcı oldu; Yakup ise uysal bir adamdı, çadırlarda yaşardı.
28 İshak, ağzının tadına uygun av getirdiği için Esav’ı seviyordu; Rebeka ise Yakup’u seviyordu.
29 Bir gün Yakup bir yemek pişirdi; Esav kırdan yorgun argın geldi.
30 Esav Yakup’a, “Şu kızıl olandan, şu kızıldan bana ver, yiyip güç toplayayım; çünkü bitkinim,” dedi. (Bu yüzden ona Edom adı verildi.)
31 Yakup Esav’a, “Şimdi, hemen ilk oğulluk hakkını bana sat,” dedi.
32 Esav, “Bak, ben can veriyorum; bana ilk oğulluk hakkının ne yararı var?” dedi.
33 Yakup ona, “Şimdi bana ant iç,” dedi. O da ona ant içti ve ilk oğulluk hakkını Yakup’a sattı.
34 Yakup Esav’a ekmek ve mercimek yahnisi verdi; o yedi, içti, kalkıp gitti. Böylece Esav ilk oğulluk hakkını küçümsedi.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yaratılış kitabı | Kutsal Kitap içeriği