Hakimler, bölüm 20
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Hakimler kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 İsrailoğullarının tümü, Dan’dan Beer-Şeva’ya ve Gileat ülkesine kadar, bir adam gibi toplandı ve Mitspa’da RAB’bin önünde bir araya geldi.
2 İsrail’in bütün oymaklarının ileri gelenleri — Tanrı’nın halkının bütün boy başları — orada durdu; kılıç çeken dört yüz bin yaya vardı.
3 Benjamin oğulları, İsrailoğullarının Mitspa’ya çıktıklarını duydular. İsrailoğulları dediler: “Bu kötülük nasıl oldu, anlatın.”
4 Öldürülen kadının kocası olan Levili cevap verdi: “Ben ve cariyem, gecelemek için Benjamin’e ait Givaya’ya geldik.”
5 “Givaya’nın adamları bana karşı kalktı; gece evin etrafını sardılar; beni öldürmek istediler ve cariyeme tecavüz ettiler; o öldü.”
6 “Ben cariyemi aldım, onu parça parça kestim ve İsrail’in miras sınırlarının tümüne gönderdim; çünkü İsrail’de çirkin bir rezillik işlendi.”
7 “İşte siz hepiniz İsrailoğullarısınız; şimdi söz verin, öğüt verin ve karar edin.”
8 Bütün halk bir adam gibi ayağa kalktı ve dedi: “Hiçbirimiz çadırına dönmeyecek, hiçbirimiz evine girmeyecek.”
9 “Şimdi Givaya’ya karşı yapacağımız şudur: Kura ile üzerine çıkacağız.”
10 “İsrail’in bütün oymaklarından yüz kişiden on kişi, yüzlerce kişiden on kişi ve binlerden yüz kişi erzak getirmek üzere seçilecek; Givaya’da Benjamin’e karşı gelen halk için; ki Givaya’nın işlemiş olduğu çirkinliği İsrail’de karşılasınlar.”
11 İsrailoğullarının bütün adamları şehre karşı bir adam gibi toplandı.
12 İsrail oymakları Benjamin oymaklarına adamlar gönderip dediler: “Aranızda olmuş bu kötülük nedir?”
13 “Şimdi Givaya’daki o iğrenç adamları bize teslim edin; onları öldürelim ve İsrail’den kötülüğü kaldıralım.” Fakat Benjamin oğulları kardeşlerinin, İsrailoğullarının, sözünü dinlemek istemedi.
14 Benjamin’den kentlerden Givaya’ya toplandılar, İsrailoğullarına karşı savaşmak için dışarı çıktılar.
15 Benjamin oğullarının o gün kentlerden sayılanı — kılıç çeken — yirmi altı bin kişiydi; Givaya sakinlerinden de yedi yüz seçkin kişi vardı.
16 Bu halk arasından yedi yüz seçkin solak vardı; her biri sapanla bir saç telini vurur ve ıskalamazdı.
17 Benjamin’den başka İsrailoğullarının sayılanı — kılıç çeken — dört yüz bin kişiydi; bunların hepsi savaşçıydı.
18 İsrailoğulları kalkıp Beyt-El’e gittiler ve Tanrı’ya danıştılar: “Aramızdan Benjamin’e karşı savaşa kim önce çıksın?” RAB dedi: “Yahuda önce çıkacak.”
19 İsrailoğulları sabah kalktılar ve Givaya’nın karşısında ordugâh kurdular.
20 İsrailoğulları savaşa çıkıp Givaya’ya karşı saflarını dizdiler.
21 Benjamin oğulları Givaya’dan dışarı çıktılar ve o gün İsrailoğullarından yere yirmi iki bin adam düşürdüler.
22 Fakat halk — İsrailoğulları — yüreklendiler ve ilk gün sıralandıkları yerde yine savaş için saflarını dizdiler.
23 İsrailoğulları akşama kadar RAB’bin önünde ağlamak için çıkıp Beyt-El’e gittiler ve RAB’be danıştılar: “Kardeşimiz Benjamin’in oğullarına karşı savaşa yine yaklaşalım mı?” RAB dedi: “Üzerlerine çıkın.”
24 İsrailoğulları ikinci gün kardeşleri Benjamin’in oğullarına karşı yaklaştılar.
25 Benjamin oğulları ikinci gün de Givaya’dan onların üzerine çıktı ve İsrailoğullarından on sekiz bin kişi yere düşürdüler — bunların hepsi kılıç çeken kişilerdi.
26 İsrailoğullarının tümü ve bütün halk üçüncü kez Beyt-El’e, RAB’bin önüne çıktılar; orada oturup akşama dek ağladılar; o gün oruç tuttular ve RAB’bin önünde yakmalık sunular ve esenlik sunuları sundular.
27 İsrailoğulları RAB’e danıştılar — o günlerde Tanrı’nın antlaşma sandığı oradaydı,
28 ve Harun’un oğlu Eleazar’ın oğlu Pinehas o günlerde RAB’bin önünde hizmet ediyordu —; dediler: “Yine bir kez daha kardeşimiz Benjamin’in oğullarına karşı çıkalım mı, yoksa duralım mı?” RAB dedi: “Çıkın; yarın onları elinize teslim edeceğim.”
29 İsrailoğulları Givaya’nın çevresine pusu yerleştirdiler.
30 İsrailoğulları üçüncü gün Benjamin’in oğullarına karşı çıktılar ve diğer seferlerde olduğu gibi Givaya’nın önünde savaş için saflarını dizdiler.
31 Benjamin oğulları halkın üzerine çıktılar; kentten uzaklaştırılınca, tarlalardaki yollarda — biri Beyt-El’e, biri de Givaya’ya giden yolda — daha önceki seferlerde olduğu gibi, İsrailoğullarından yaklaşık otuz kişiyi yere serdiler.
32 Benjamin oğulları dediler: “İlkte olduğu gibi önümüzde düşüyorlar.” İsrailoğulları ise: “Çekilelim, onları kentten yollara doğru çekelim” dediler.
33 İsrailoğullarının tüm adamları yerlerinden kalktı ve Baal-Tamar’da saflarını dizdiler; pusuya yatmış İsrailoğulları da Givaya’nın ovalarından yerlerinden fırladılar.
34 İsrail’den seçilmiş on bin adam Givaya’nın karşısına geldi; savaş şiddetlendi, ama Benjamin bunun başlarına kötü bir şey gelmekte olduğunu fark etmedi.
35 RAB Benjamin’i İsrail’in önünde vurdu; o gün İsrailoğulları Benjamin’den kılıç çeken yirmi beş bin yüz kişi öldürdüler.
36 Benjamin oğulları yenilmekte olduklarını görünce, İsrailoğulları Givaya’nın yanında kurdukları pusuya güvendikleri için Benjamin’in önünde geri çekildiler.
37 Pusudakiler çabuk davranıp Givaya’ya saldırdılar; pusudakiler şehre girip bütün şehri kılıçla vurdular.
38 İsrailoğulları ile pusudakiler arasında, kentten bir duman sütunu yükseltmek işaret olarak kararlaştırılmıştı.
39 İsrailoğulları savaşta geri çekildiklerinde, Benjamin İsrailoğullarından yaklaşık otuz kişiyi yere serdi; çünkü dedi ki: “Kesinlikle ilk savaşta olduğu gibi önümüzde düşüyorlar.”
40 Fakat duman sütunu şehirden yükselmeye başlayınca Benjamin arkasına baktı — işte tüm şehir dumanla semaya doğru yükseliyordu.
41 Ve İsrailoğulları geri dönünce Benjamin şaşırdı; çünkü başlarına felâket geldiğini gördüler; çöle giden yola döndüler, ama savaş onları yakaladı; kentten çıkanlar da onları aralarında imha etti.
42 İsrailoğulları Benjamin’i kuşattı, onları kovaladı ve Givaya’nın doğusuna doğru — güneşe karşı — onları kolayca çiğnedi.
43 Böylece Benjamin’i çevrelediler, peşlerine düştüler ve Menucha’ya kadar ve Givaya’nın doğusuna kadar onları ezdiler.
44 O gün Benjamin’den on sekiz bin kişi düştü — bunların hepsi yiğit adamlardı.
45 Onlar yüz çevirip çöle, Rimmon kayasına doğru kaçtılar; yollarda onlardan beş bin kişi toplanıp öldürüldü; Gidom’a kadar onları sıkı sıkıya kovalayıp iki bin kişiyi daha öldürdüler.
46 Böylece o gün düşen Benjaminlilerin tümü — kılıç çeken — yirmi beş bin kişiydi; bunların hepsi yiğit adamlardı.
47 Fakat altı yüz adam yüz çevirip çöle, Rimmon kayasına kaçtı ve Rimmon kayasında dört ay kaldılar.
48 İsrailoğulları Benjamin oğullarına geri dönüp kentlerin adamlarını — hem insanı hem hayvanı — kılıçla vurdular ve ellerine geçen bütün kentleri ateşe verdiler.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Hakimler kitabı | Kutsal Kitap içeriği