Eyüp, bölüm 17
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Eyüp kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Ruhum kırıldı, günlerim tükendi; kabirler benim için hazır.
2 Benimle alay etmeleri yok mu? Gözüm onların kavgalarında gecelemiyor mu?
3 Ne olur, rehin ver benim için; Sen benimle kefil ol; aksi halde kim el sıkışır?
4 Çünkü kalplerini anlamaya kapattın; bu yüzden onları yükseltmeyeceksin.
5 Paylaşım için dostları çağıran kişinin gözlerinin çocuklarının üstüne çökeceğini ilan ediyorlar.
6 Beni atasözüne yaptın ve ben insanların yüzüne tükürüğü oldum.
7 Gözüm kederden karardı ve bütün uzuvlarım gölge gibidir.
8 Dürüstler buna şaşar ve suçsuz olan tanrısızın üzerine öfkelenir.
9 Doğru kendi yolunda sağlam durur ve temiz eller kuvvet kazanır.
10 Ama hepiniz tekrar gelin ve yine gelin; aranızda bilge bulmayacağım.
11 Günlerim geçti, tasarılarım söküldü, yüreğimin arzuları.
12 Onlar geceyi gündüz yapıyor, karanlık ışığa yakındır diyorlar.
13 Umudumu mezar yapacağım; karanlığı yatağım diye sereceğim.
14 Çukura diyeceğim: Babamsın; ve kurtlara: Annem ve kız kardeşim sizsiniz.
15 Peki umudum nerede? Umudum kimle birlikte görecek?
16 Mezarın kapıları aşağı inecekler ve birlikte tozda rahat edeceğiz.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Eyüp kitabı | Kutsal Kitap içeriği