Vahiy, bölüm 16
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Vahiy kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Sonra tapınaktan yüksek bir sesin yedi meleğe şöyle dediğini işittim: “Gidin, Tanrı’nın gazabının yedi kâsesini yeryüzüne dökün.”
2 Birincisi gidip kâsesini yeryüzüne döktü; bunun üzerine canavarın işaretini taşıyan ve onun suretine tapınan insanların üzerinde kötü ve ağrılı yaralar çıktı.
3 İkincisi kâsesini denize döktü; deniz, sanki ölü birinin kanı gibi oldu ve denizde yaşayan her canlı öldü.
4 Üçüncüsü kâsesini ırmaklara ve su pınarlarına döktü; ve onlar kan oldu.
5 Ve suların meleğinin şöyle dediğini işittim: “Var olan ve Olan, kutsal olan, Sen adilsin, çünkü böyle yargıladın;
6 çünkü kutsalların ve peygamberlerin kanını döktüler, onlara içmeleri için kan verdin—hak ettikleri budur.”
7 Ve sunaktan, “Evet, Rab Tanrı, Her Şeye Gücü Yeten, hükümlerinin gerçektir ve adildir” diyen bir ses işittim.
8 Dördüncüsü kâsesini güneşin üzerine döktü; güneşe insanları ateşle yakma yetkisi verildi.
9 İnsanlar büyük sıcakla kavruldular ve bu belaların üzerinde yetkisi olan Tanrı’nın adına küfrettiler; fakat tövbe edip O’na yücelik vermediler.
10 Beşincisi kâsesini canavarın tahtının üzerine döktü; onun krallığı karanlığa gömüldü ve insanlar acıdan dillerini ısırdılar,
11 acıları ve yaraları yüzünden göklerin Tanrısı’na küfrettiler; fakat işlerinden tövbe etmediler.
12 Altıncısı kâsesini büyük Fırat ırmağının üzerine döktü; doğudan gelecek kralların yolu hazırlansın diye suyu kurudu.
13 Ve ejderhanın ağzından, canavarın ağzından ve sahte peygamberin ağzından kurbağaya benzer üç murdar ruh çıktığını gördüm;
14 çünkü bunlar mucizeler yapan cin ruhlarıdır; bütün dünyanın krallarına gidip onları, Her Şeye Gücü Yeten Tanrı’nın büyük günündeki savaş için toplarlar.
15 “İşte, hırsız gibi geliyorum. Uyanık duran ve giysilerini koruyan kişi ne mutlu—çünkü çıplak dolaşmasın ve ayıbı görülmesin.”
16 Ve onları İbranice adı Harmagedon denen yere topladılar.
17 Yedincisi kâsesini havanın üzerine döktü; ve tapınaktan, tahtın yanından gelen yüksek bir ses, “Oldu!” dedi.
18 Ve şimşekler, sesler ve gök gürlemeleri oldu ve insan yaratılalı beri böyle büyüğü olmamış büyük bir deprem; öyle ki deprem çok şiddetliydi.
19 Ve büyük kent üçe bölündü ve ulusların kentleri yıkıldı; ve Tanrı büyük Babil’i hatırladı, gazabının şarap kâsesini ona vermek için.
20 Her ada kaçıp gitti ve dağlar bulunmaz oldu.
21 Ve gökten insanlar üzerine büyük dolu yağdı—her biri bir talant ağırlığında; insanlar dolu belası yüzünden Tanrı’ya küfrettiler; çünkü bu bela olağanüstü büyüktü.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Vahiy kitabı | Kutsal Kitap içeriği