2-Tarihler, bölüm 6
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | 2-Tarihler kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Süleyman dedi: Rab karanlıkta oturacağını söyledi.
2 Ama ben sana bir konut—oturacağın bir yer, sonsuza dek—yaptım.
3 Sonra kral yüzünü çevirip bütün İsrail topluluğunu bereketledi; bütün İsrail topluluğu ayakta durdu.
4 Ve dedi: “İsrail’in Tanrısı Rab mübarek olsun; çünkü babam Davut’a ağzıyla söyledi ve eliyle yerine getirdi—
5 ‘Mısır’dan halkımı çıkardığım günden bu güne kadar, İsrail’in bütün oymakları arasından adımın bulunacağı bir şehir seçmedim ve bir adam da seçmedim ki halkım İsrail’in üzerine hükümdar olsun;
6 fakat adımın orada bulunması için Yeruşalim’i seçtim ve halkım İsrail üzerine Davut’u seçtim.’
7 Ve babam Davut, İsrail’in Tanrısı Rabbin adına bir ev yapmayı yüreğine koymuştu.
8 Fakat Rab babam Davut’a dedi: ‘Adımı taşıyan bir ev yapmayı yüreğine koydun; yüreğinde bunu yapmak iyi oldu.
9 Ancak evi sen yapmayacaksın; senden çıkacak oğlun benim adıma evi o yapacak.’
10 Şimdi Rab söylediği sözü yerine getirdi; çünkü ben babam Davut’un yerine oturdum ve Rabbin söylediği gibi İsrail üzerinde tahtta oturuyorum ve Rabbin adına evi yaptım.
11 Ve orada antlaşma Sandığı için bir yer hazırladım—Rabbin Mısır’dan çıkardığı zaman atalarımızla yaptığı antlaşmanın taş levhaları oradadır.”
12 Sonra Süleyman Rabbin sunağı önünde, bütün İsrail topluluğunun karşısında durdu ve ellerini yaydı.
13 —Çünkü Süleyman bakırdan bir kürsü yapmıştı; uzunluğu beş arşın, genişliği beş arşın, yüksekliği üç arşın; avlunun ortasına koymuştu; üzerine çıktı ve bütün İsrail topluluğunun önünde diz çöktü ve göklere doğru ellerini yaydı—
14 Ve dedi: “Ya Rab, İsrail’in Tanrısı, gökte ve yeryüzünde senden başka Tanrı yok; bütün yüreğiyle senin önünde yürüyen kullarınla antlaşmaya ve merhamete bağlı kalansın.
15 Bugün kulun babam Davut’a verdiğin sözü yerine getirdin; ağzınla söyledin ve elinle bugün tamamladın.
16 Şimdi, ya Rab, İsrail’in Tanrısı, kulun babam Davut’a söylediğin sözü yerine getir: ‘Önümde oturan bir adam sende eksik olmayacak—İsrail tahtında—; yalnız çocukların dikkat etsinler ki yollarında yürüsünler, benim önümde, sana yürüdüğün gibi.’
17 Şimdi de, İsrail’in Tanrısı, kulun Davut’a söylediğin söz doğrulansın.
18 Ama gerçekten Tanrı insanlarla yeryüzünde oturur mu? İşte, gök ve göklerin göğü seni sığdıramaz; hele ki benim yaptığım bu ev!
19 Yine de, ey Tanrım Rab, kulunun duasına ve yakarışına dikkat et; bugün kulunun senin önünde yaptığı feryada ve duaya kulak ver.
20 Gözlerin gece gündüz bu evin üzerinde açık olsun—‘adımı oraya koyacağım’ dediğin yerde— ki kulunun bu yere doğru ettiği duayı işitesin.
21 Kulunun ve halkın İsrail’in bu yere doğru dua ettikleri zaman işit; bulunduğun gökten işit ve bağışla.
22 Bir adam komşusuna karşı günah işler ve ondan yemin alınırsa ve bu evde sunağının önünde yemin etmeye gelirse,
23 gökten işit ve yap ve kullarını yargıla—kötünün yolunu kendi başına döndür ve doğruyu doğruluğuna göre akla.
24 Ve halkın İsrail sana karşı günah işlediği için düşmana yenilir ve sana dönüp adını kabul edip bu evde dua edip yakarırsa,
25 gökten işit ve halkının günahını bağışla ve onları atalarına verdiğin ülkeye geri getir.
26 Gök kapanır ve yağmur olmaz, çünkü sana karşı günah işlemişlerdir; bu yere doğru dua eder, adını kabul eder ve günahlarından dönerlerse—çünkü onları sen alıkoyarsın—,
27 o zaman gökten işit ve kullarının ve halkın İsrail’in günahını bağışla, onlara doğru yolu öğret ve halkına miras olarak verdiğin ülkeye yağmur gönder.
28 Ülkede kıtlık olursa, veba olursa, yanıklık ya da pas, çekirge ya da yer kurtu; düşmanları onları şehirlerinin ülkesinde kuşatırsa; başa ne bela ve hastalık gelirse gelsin;
29 her insan ve bütün halkın İsrail, kendi yarasını ve acısını bilip bu eve doğru ellerini yayıp dua ve yakarış ettiğinde,
30 sen bulunduğun gökten işit ve bağışla ve adını bilen ve yüreğini yalnız sana yönelten herkesin her birine yollarına göre karşılık ver; çünkü sen yalnız onların yüreğini bilirsin—
31 ta ki yeryüzünde yaşadıkları bütün günlerde senden korksunlar, atalarımıza verdiğin ülke gibi.
32 Ve halkın İsrail’den olmayan yabancı—adından ötürü uzak diyardan gelen—
33 çünkü büyük adını ve güçlü elini ve uzatılmış kolunu duyacak; bu eve doğru dua etmeye geldiğinde,
34 bulunduğun gökten işit ve yabancının sana çağırdığı her şeyi yap; ta ki yeryüzünün bütün halkları adını bilsin ve senden korksun—halkın İsrail gibi— ve bu evi çağrıldığın adınla çağrılan ev olarak bilsinler.
35 Halkın savaşa çıktığında—düşmanına karşı— onları gönderdiğin yola; sana dua ederlerse bu şehre doğru—seçtiğin— ve bu ev yönünde—adını koyduğum—,
36 gökten dualarını ve yakarışlarını işit ve hakkını ver.
37 Sana karşı günah işlerlerse—çünkü günah işlemeyen insan yoktur— ve onları kızgınlığınla düşmana teslim edersen ve onları alanlar uzak ya da yakın düşman ülkesine sürgün ederlerse;
38 yüreklerine gelir ve sürgünde bulundukları ülkede sana döner ve ‘günah işledik, haksızlık ettik, kötülük yaptık’ derlerse;
39 ve sürgünde oldukları ülkede bütün yürekleriyle ve bütün canlarıyla sana dönerlerse—atalarına verdiğin ülkeye, seçtiğin şehre ve adını koyduğum bu eve doğru dua ederek—,
40 bulunduğun gökten dualarını ve yakarışlarını işit ve hakkını ver ve halkını affet—sana karşı günah etmiş olanları.
41 Çünkü onlar senin halkın ve mirasındır; Mısır’dan demir ergitme ocağından çıkardın.
42 İmdi, Tanrım, gözlerin açık ve kulakların burada edilen duaya dikkatli olsun.
43 Şimdi kalk, ey Rab Tanrı, istirahat yerine—gücünün Sandığıyla sen—; kâhinlerin, ey Rab Tanrı, kurtuluşla kuşansın ve dindarların iyilikten zevk alsın.
44 Ey Rab Tanrı, meshedilmişini geri çevirme; kulun Davut’a olan sevgi merhametlerini hatırla.”
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | 2-Tarihler kitabı | Kutsal Kitap içeriği