Luka, bölüm 15
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Luka kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Vergi görevlileri ve günahkârların hepsi O’nu dinlemek için O’na yaklaşmaktaydı.
2 Ferisiler ve yazıcılar homurdanıyorlardı: bu adam günahkârları kabul ediyor ve onlarla birlikte yiyor.
3 O onlara bu benzetmeyi söyledi:
4 Aranızdan hanginizin yüz koyunu olur da onlardan biri kaybolunca, doksan dokuzu kırda bırakarak kaybolanı buluncaya dek onun ardına düşmez?
5 Onu bulduğunda, onu sevinçle omuzlarına alır,
6 ve evine geldiğinde dostlarını ve komşularını çağırır ve der: Benimle sevinin, çünkü kaybolan koyunumu buldum.
7 size söylüyorum ki, aynı şekilde tövbe eden tek bir günahkâr için gökte daha çok sevinç olacaktır, tövbe etmeye ihtiyaç duymayan doksan dokuz doğru kişiden çok.
8 Ya da hangi kadın, on gümüş parası olup da onlardan birini kaybettiğinde kandil yakmaz ve evi süpürmez ve buluncaya kadar dikkatle aramaz?
9 Bulduğunda dostlarını ve komşularını çağırır ve der: Benimle sevinin, çünkü kaybettiğim parayı buldum.
10 size söylüyorum ki, aynı şekilde Tanrı’nın melekleri önünde tek bir günahkâr tövbe ettiğinde sevinç olur.
11 Yine dedi: Bir adamın iki oğlu vardı.
12 Küçüğü babasına dedi: baba, maldan bana düşen payı ver. O da servetini aralarında böldü.
13 Birkaç gün sonra küçük oğul her şeyi toplayıp uzak bir ülkeye gitti ve orada şehvet düşkünlüğüyle servetini savurdu.
14 Ve her şeyini harcadıktan sonra o ülkede şiddetli bir kıtlık oldu ve yoksulluğa düştü.
15 Ve o ülkenin bir vatandaşına gidip ona yanaştı; o da onu domuzlarını otlatmak üzere tarlasına gönderdi.
16 Domuzların yediği baklalarla karnını doyurmayı arzu ediyordu, ama kimse ona vermiyordu.
17 Sonunda kendine gelip dedi: babamın kaç hizmetkârının bol ekmeği var, ben ise burada açlıktan ölüyorum.
18 Kalkıp babama gideceğim ve ona diyeceğim: baba, göğe ve senin karşında günah işledim;
19 artık senin oğlun adını taşımaya layık değilim; beni işçilerinden biri gibi yap.
20 Kalktı ve babasına geldi. Daha uzaktayken babası onu gördü ve yüreği acıdı; koştu, boynuna sarıldı ve onu öptü.
21 Oğul ona dedi: baba, göğe ve senin karşında günah işledim; artık senin oğlun adını taşımaya layık değilim.
22 Fakat baba kullarına dedi: çabuk, en iyi kaftanı çıkarın ve ona giydirin; parmağına bir yüzük takın ve ayaklarına çarık giydirin;
23 semiz buzağıyı getirin ve kesin; yiyelim ve sevinelim.
24 Çünkü bu oğlum ölüydü ve dirildi; kaybolmuştu ve bulundu. Ve sevinmeye başladılar.
25 Onun büyük oğlu tarladaydı; dönerken eve yaklaştığında müzik ve dansı işitti.
26 Ve uşaklardan birini çağırıp bu şeylerin ne olduğunu sordu.
27 O da dedi: kardeşin geldi ve baban onu sağ salim geri aldığı için semiz buzağıyı kesti.
28 O öfkelendi ve içeri girmek istemedi; babası dışarı çıkıp onu rica etti.
29 Fakat o babasına cevap vererek dedi: işte bunca yıldır sana hizmet ediyorum ve hiçbir zaman buyruğunu çiğnemedim; ama bana dostlarımla sevinmem için bir oğlak bile vermedin.
30 Fakat bu oğlun, ki malını fahişelerle yiyip bitirdi, geldiğinde onun için semiz buzağıyı kestin.
31 Baba ona dedi: oğlum, Sen her zaman Benimlesin ve Benim olan her şey Senindir.
32 Fakat sevinmek ve neşelenmek gerekiyordu; çünkü kardeşin ölüydü ve dirildi, kaybolmuştu ve bulundu.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Luka kitabı | Kutsal Kitap içeriği