Elçilerin işleri, bölüm 16
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Elçilerin işleri kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Derbe’ye ve sonra Listra’ya geldi; orada Timoteos adında bir öğrenci vardı — annesi imanlı bir Yahudi kadındı, babası ise Grek idi.
2 Listra ve İkonion’daki kardeşler onun hakkında iyi tanıklık ediyorlardı.
3 Pavlus onun kendisiyle gitmesini istedi ve o bölgelerdeki Yahudiler yüzünden onu aldı ve sünnet etti; çünkü hepsi babasının Grek olduğunu biliyordu.
4 Kent kent dolaşarak Yeruşalim’deki Elçilerin ve ihtiyarların aldığı hükümleri onlara ulaştırıp uygulamalarını buyuruyorlardı.
5 Bu nedenle topluluklar imanda güçleniyor ve sayıları her gün artıyordu.
6 Pavlus ve arkadaşları Frigya ve Galatya bölgesinden geçtiler; çünkü Kutsal Ruh onlara Asya’da söz söylemeyi yasaklamıştı.
7 Misya’ya varınca Bitinya’ya gitmek istediler, ama İsa’nın Ruhu izin vermedi.
8 Bunun üzerine Misya’dan geçip Troas’a indiler.
9 Geceleyin Pavlus bir görüm gördü: Makedonyalı bir adam durup ona yalvarıyordu: Makedonya’ya geçip bize yardım et.
10 Pavlus bu görümü görür görmez, Tanrı’nın bizi onlara Müjdeyi ilan etmeye çağırdığı sonucuna varıp derhal Makedonya’ya gitmeye hazırlandık.
11 Troas’tan denize açılıp doğruca Samotrake’ye, ertesi gün Neapolis’e,
12 oradan Filipi’ye — Makedonya’nın bu bölgesinin başkenti ve kolonisi olan bir kente — geldik; bu kentte birkaç gün kaldık.
13 Şabat günü kent kapısından çıkıp ırmak kenarına gittik; orada dua edilen bir yer olacağını sanıyorduk; oturup toplanan kadınlarla konuştuk.
14 Tiyatira kentinden mor boyacı olan ve Tanrı’ya tapan Lidya adında bir kadın dinliyordu; Rab yüreğini açtı ki Pavlus’un söylediklerine kulak versin.
15 Ve o ve ev halkı vaftiz edilince, ricada bulundu: Eğer beni Rabbe sadık sayıyorsanız, evime gelip kalın; ve bizi zorladı.
16 Biz dua yerine giderken, kâhinlik ruhuna sahip bir hizmetçi kız karşımıza çıktı; sahiplerine falcılıkla çok kazanç sağlıyordu.
17 O, Pavlus’un ve bizim peşimizden giderek bağırıyordu: Bu adamlar Yüce Tanrı’nın kullarıdır, size kurtuluş yolunu ilan ediyorlar.
18 Bunu birçok gün yaptı; Pavlus rahatsız olup dönerek ruha dedi: İsa Mesih’in Adıyla sana emrediyorum, ondan çık. O anda çıktı.
19 Sahipleri kazanç umudunun yok olduğunu görünce Pavlus ile Silas’ı yakalayıp pazar yerine, önderlere sürüklediler.
20 Onları yargıçların önüne çıkarıp dediler: Bu adamlar kentimizi karıştırıyor, Yahudidirler,
21 ve bize Romalılar olarak kabul etmemiz ya da yapmamız uygun olmayan âdetleri öğretip savunuyorlar.
22 Halk da onlara karşı birlikte ayağa kalktı; yargıçlar elbiselerini yırtıp sopayla dövülmelerini buyurdu.
23 Birçok darbe vurduktan sonra onları zindana attılar ve zindancıya sıkı şekilde korumalarını emrettiler.
24 Bu emri alan o, onları en iç hücreye attı ve ayaklarını tomruğa vurdu.
25 Gece yarısı, Pavlus ile Silas dua ediyor ve Tanrı’ya ilahiler söylüyorlardı; mahkûmlar onları dinliyordu.
26 Ansızın öyle şiddetli bir deprem oldu ki zindanın temelleri sarsıldı; hemen bütün kapılar açıldı ve herkesin zincirleri çözüldü.
27 Zindancı uyanıp kapıların açık olduğunu görünce, mahkûmlar kaçtı diye kılıcını çekip kendini öldürmek istedi.
28 Ama Pavlus yüksek sesle bağırdı: Kendine zarar verme; çünkü hepimiz buradayız.
29 Zindancı ışık istedi, içeri koştu ve titreyerek Pavlus ile Silas’ın önüne kapandı.
30 Onları dışarı çıkarıp dedi: Efendiler, kurtulmak için ne yapmalıyım.
31 Onlar dediler: Rab İsa’ya iman et, sen ve evin kurtulacaksınız.
32 Ve Rabbin sözünü ona ve evinde olanların hepsine anlattılar.
33 O saat gecenin içinde onları alıp yaralarını yıkadı; hemen o, ve ev halkı vaftiz edildi.
34 Onları yukarı evine götürdü, sofra kurdu ve Tanrı’ya iman ederek bütün ev halkıyla birlikte büyük sevinç duydu.
35 Gündüz olunca yargıçlar görevli gönderip: O adamları serbest bırakın dediler.
36 Zindancı bu sözleri Pavlus’a bildirdi: Yargıçlar sizi salıvermemi gönderdiler; şimdi çıkın ve esenlikle gidin.
37 Fakat Pavlus onlara dedi: Bizi kamu önünde, hüküm giymemiş Romalılar olduğumuz hâlde dövdüler ve zindana attılar; şimdi de gizlice mi çıkarıyorlar; hayır, kendileri gelip bizi çıkarsınlar.
38 Görevliler bu sözleri yargıçlara bildirdiler; Romalı olduklarını işitince korktular.
39 Gelip onlara yalvardılar ve çıkarıp kentten gitmelerini rica ettiler.
40 Zindandan çıkınca Lidya’nın evine gittiler; kardeşleri gördüler ve onları teşvik edip yola çıktılar.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Elçilerin işleri kitabı | Kutsal Kitap içeriği