Yaratılış, bölüm 47
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yaratılış kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Yusuf gidip Firavun’a haber verdi ve dedi: “Babam ve kardeşlerim, küçük ve büyük sürüleriyle ve sahip oldukları her şeyle Kenan diyarından geldiler; işte, Goşen diyarındalar.”
2 Kardeşlerinden beş kişiyi alıp Firavun’un huzuruna çıkardı.
3 Firavun kardeşlerine sordu: “İşiniz nedir?” Onlar Firavun’a dediler: “Kulların çobandır; biz de atalarımız da koyun çobanıyız.”
4 Ve Firavun’a dediler: “Bu ülkede konuk olarak yaşamaya geldik; çünkü kullarının sürüleri için otlak yok; zira Kenan diyarında şiddetli kıtlık var. Öyleyse, kullarının Goşen diyarına yerleşmesine izin ver.”
5 Firavun Yusuf’a dedi: “Baban ve kardeşlerin sana geldiler;
6 Mısır diyarı önündedir; babanı ve kardeşlerini ülkenin en iyi yerine yerleştir; Goşen diyarında otursunlar; ve aralarında becerikli adamlar bulunduğunu biliyorsan, onları sürülerimin üzerine nazır olarak ata.”
7 Yusuf babası Yakup’u getirip Firavun’un huzuruna çıkardı; Yakup Firavun’u kutsadı.
8 Firavun Yakup’a dedi: “Ömrünün yılları kaçtır?”
9 Yakup Firavun’a dedi: “Gurbet günlerimin sayısı yüz otuz yıldır; ömrümün günleri az ve çetin oldu; ve günlerim, atalarımın gurbet günlerinin yıllarına erişmedi.”
10 Yakup Firavun’u yine kutsadı ve Firavun’un huzurundan çıktı.
11 Yusuf babasını ve kardeşlerini yerleştirdi ve onlara Mısır diyarında, ülkenin en iyi bölümünde, Raamses diyarında mülk verdi—Firavun’un buyurduğu gibi.
12 Yusuf babasını, kardeşlerini ve babasının bütün ev halkını, her ailenin gereksinimine göre ekmekle sağladı.
13 Bütün ülkede ekmek yoktu; çünkü kıtlık çok şiddetlendi ve Mısır diyarı da Kenan diyarı da kıtlıktan kırıldı.
14 Yusuf, Mısır ve Kenan diyarlarında ekmek almak için verilen bütün gümüşü topladı ve gümüşü Firavun’un sarayına götürdü.
15 Mısır ve Kenan diyarlarında gümüş tükenince, bütün Mısırlılar Yusuf’a gelip dediler: “Bize ekmek ver; gümüşümüz bitti; gözünün önünde neden ölelim?”
16 Yusuf dedi: “Sürünüzü getirin; gümüşünüz bittiyse size sürünüz karşılığında ekmek vereceğim.”
17 Böylece sürülerini Yusuf’a getirdiler; ve Yusuf onlara atlar, küçükbaş sürüler, büyükbaş sürüler ve eşekler karşılığında ekmek verdi; o yıl boyunca bütün sürüleri için onları ekmekle besledi.
18 O yıl bitince, ertesi yıl yine gelip dediler: “Efendimizden gizlemeyiz: Gümüş tükendi, sürülerimiz de efendimizin oldu; efendimizin huzurunda bedenlerimiz ve topraklarımızdan başka bir şey kalmadı.
19 Gözünün önünde neden biz de topraklarımız da yok olalım? Bizi ve topraklarımızı ekmek karşılığında satın al; biz de topraklarımız da Firavun’un kulları olalım; bize tohum ver ki yaşayalım, ölmeyelim ve ülke ıssız kalmasın.”
20 Yusuf, Mısırlıların her biri kıtlık yüzünden tarlasını sattığı için, bütün Mısır ülkesini Firavun adına satın aldı; ve ülke Firavun’un oldu.
21 Halkı da Mısır’ın bir ucundan öbür ucuna dek köle kıldı.
22 Yalnız kâhinlerin topraklarını satın almadı; çünkü kâhinlere Firavun’dan ayrılmış bir pay vardı ve Firavun’un verdiği payla geçiniyorlardı; bu yüzden topraklarını satmadılar.
23 Yusuf halka dedi: “İşte bugün sizi de toprağınızı da Firavun adına satın aldım; işte size tohum, toprağı ekin.
24 Hasat olduğunda beşte birini Firavun’a verin; dört payı ise tarlaları ekmek için, sizin geçiminiz için, evlerinizdeki kişiler için ve çocuklarınızın geçimi için sizde kalsın.”
25 Onlar dediler: “Hayatımızı kurtardın; efendimizin gözünde lütuf bulalım ve Firavun’un kulları olalım.”
26 Yusuf Mısır diyarında bugüne dek geçerli olmak üzere bir yasa koydu: Firavun’a beşte bir verilecekti—yalnız kâhinlerin toprağı Firavun’a ait değildi.
27 İsrail Mısır diyarında, Goşen diyarında yaşadı; orada mülk sahibi oldular, verimli oldular ve pek çok arttılar.
28 Yakup Mısır diyarında on yedi yıl yaşadı; Yakup’un ömrünün günleri—yaşam yılları—yüz kırk yedi yıldı.
29 İsrail’in ölmek üzere olduğu günler yaklaşınca, oğlu Yusuf’u çağırdı ve dedi: “Eğer gözünde lütuf bulduysam, elini uyluğumun altına koy ve bana iyilik ve sadakat göstereceğine yemin et; beni Mısır’da gömmeyeceksin.
30 Atalarımla birlikte yatayım diye beni Mısır’dan çıkarıp onların mezarına gömeceksin.” Yusuf dedi: “Sözün üzere yapacağım.”
31 “Bana yemin et,” dedi. O da ona yemin etti. İsrail de yatağının başucunda eğildi.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yaratılış kitabı | Kutsal Kitap içeriği