Romalılar, bölüm 9
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Romalılar kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Mesih’te gerçeği söylüyorum—yalan söylemiyorum—Kutsal Ruh’ta vicdanım da buna tanıklık ediyor:
2 yüreğimde büyük bir kederim ve durmaksızın bir acım var;
3 çünkü kardeşlerim, soydaşlarım uğruna—bedence benim olanlar uğruna—ben kendim Mesih’ten uzaklaştırılmış, lanete bırakılmış olmayı dilerdim.
4 Onlar İsraillilerdir; evlatlık, yücelik, antlaşmalar, Yasa’nın verilmesi, tapınak hizmeti ve vaatler onlardadır;
5 babalarda onlardandır; ve Mesih de beden açısından onlardan çıkmıştır—O, her şeyin üzerinde olan, sonsuzlara dek övülen Tanrı’dır. Âmin.
6 Fakat Tanrı’nın sözü düşmüş değildir. Çünkü İsrail’den olanların hepsi İsrail değildir;
7 ve İbrahim’in soyundan oldukları için hepsi çocuk değildir; tersine, “Senin soyun İshak’tan çağrılacaktır.”
8 Yani, bedenin çocukları Tanrı’nın çocukları değildir; vaat’in çocukları soy sayılır.
9 Çünkü vaat sözü şudur: “Belirlenen zamanda geleceğim ve Sara’nın bir oğlu olacak.”
10 Yalnız bu değil; Rebeka da bir erkekten—atası İshak’tan—hamile kaldığında,
11 çocuklar henüz doğmamış, iyi ya da kötü hiçbir şey yapmamışken—öyle ki Tanrı’nın seçime göre olan amacı işler aracılığıyla değil, çağıran’ın isteğiyle sürsün—
12 ona denildi: “Büyüğü küçüğe kulluk edecek.”
13 Yazıldığı gibi: “Yakup’u sevdim, Esav’dan nefret ettim.”
14 Öyleyse ne diyelim? Tanrı’da haksızlık mı var? Kesinlikle hayır!
15 Çünkü Musa’ya diyor: “Merhamet edeceğime merhamet ederim, acıyacağım kişiye acırım.”
16 Böylece bu, isteyenin ya da koşanın değil, merhamet eden Tanrı’nındır.
17 Çünkü Yazı Firavun’a şöyle der: “Seni tam da bu amaçla yükselttim ki sende kudretimi göstereyim ve adım bütün yeryüzünde duyurulsun.”
18 İşte bu nedenle dilediğine merhamet eder, dilediğini de katılaştırır.
19 Bana diyeceksin: “Öyleyse neden hâlâ suçluyor? Kim O’nun iradesine karşı durabilmiş?”
20 Ama ey insan, sen kimsin ki Tanrı’ya karşılık veriyorsun? Yoğrulan şey, yoğuran’a, “Beni niçin böyle yaptın?” der mi?
21 Çömlekçinin aynı çamur yığından bir kabı onur için, bir başkasını aşağılama için yapma yetkisi yok mu?
22 Peki ya Tanrı, gazabını göstermek ve kudretini bildirmek istediği hâlde, mahvoluş için hazırlanmış gazap kaplarını büyük sabırla tahammül ederek taşıdıysa—
23 ve yüceliğinin zenginliklerini, önceden yücelik için hazırladığı merhamet kapları üzerinde bildirmek için—
24 yani yalnız Yahudilerden değil, uluslardan da çağırdığı bizler üzerinde?
25 Nitekim Hoşea’da da diyor: “Halkım olmayanı ‘Halkım’ diye çağıracağım ve sevilmemiş olanı ‘Sevgili’.”
26 “Ve onlara, ‘Siz halkım değilsiniz’ denilen yerde, orada yaşayan Tanrı’nın çocukları diye adlandırılacaklar.”
27 Yeşaya ise İsrail hakkında haykırır: “İsrailoğullarının sayısı deniz kumu kadar olsa da ancak bir kalıntı kurtulacak;”
28 “çünkü Rab işi sonuca bağlayacak ve yeryüzünde doğrulukla kısa kesip bitirecek.”
29 Ve Yeşaya önceden söylediği gibi: “Rab Sebaot bize bir soy bırakmasaydı, Sodom gibi olur, Gomora’ya benzerdik.”
30 Öyleyse ne diyelim? Doğruluğu aramayan uluslar, imanla gelen doğruluğa—iman doğruluğuna—kavuştular;
31 ama İsrail, doğruluk Yasasını kovaladığı hâlde, o Yasa’ya ulaşmadı.
32 Neden? Çünkü bunu imanla değil, sanki işlerle olur gibi aradılar; çünkü sürçme taşına sürçtüler—
33 yazılmış olduğu gibi: “İşte, Sion’a sürçme taşı ve tökezleme kayası koyuyorum; ve O’na iman eden utandırılmayacaktır.”
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Romalılar kitabı | Kutsal Kitap içeriği