Mezmurlar, bölüm 144
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Davut’tan.
2 Kaya’m olan Rab kutsansın — ellerimi savaşa, parmaklarımı muharebeye öğreten;
3 Sevgim ve Kalemim, Sığınağım ve Kurtarıcım, Kalkanım ve Sığındığım; halkımı Bana boyun eğdiren.
4 Ya Rab, insan nedir ki onu anıyorsun, adam oğlu nedir ki onu sayıyorsun?
5 İnsan bir soluk gibidir; günleri geçen bir gölge gibidir.
6 Ey Rab, göklerini eğ ve in; dağlara dokun — duman çıksın.
7 Yıldırımlar çaktır ve onları dağıt; oklarını gönder ve onları şaşırt.
8 Elini yukarıdan uzat, Beni büyük sulardan, yabancıların elinden kurtar —
9 Ağızları boş söz söyler ve sağ elleri yalan sağ elidir.
10 Ey Tanrı, Sana yeni bir ezgi söyleyeceğim; on telli saza Sana ezgi çalacağım —
11 Krallara kurtuluş veren, kulun Davut’u kötü kılıçtan kurtaran.
12 Beni yabancıların elinden kurtar — ağızları boş söz söyler ve sağ elleri yalan sağ elidir —
13 Oğullarımız gençliklerinde iyi büyümüş filizler gibi olsun; kızlarımız saray köşelerini süsleyen oyma sütunlar gibi.
14 Ambarlarımız dolu olsun, çeşit çeşit ürün versin; koyunlarımız kırlarımızda binler, on binler doğursun.
15 Öküzlerimiz yüklü olsun; gedik olmasın, çıkış olmasın; sokaklarımızda feryat olmasın.
16 Böyle durumda olan halk ne mutludur! Rab’bi Tanrı edinen halk ne mutludur!
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği