Mezmurlar, bölüm 90
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Musa’nın, Tanrı’nın adamının duası.
2 Ya Rab, Sen bizim için kuşaktan kuşağa bir Sığınaksın.
3 Dağlar doğmadan önce ve Sen yeri ve dünyayı doğurup kurmadan önce — ezelden ebede kadar Sen Tanrı’sın.
4 İnsanı toza çevirirsin ve dersin: “Geri dönün, ey adam oğulları!”
5 Çünkü Senin Gözlerinde bin yıl, dün geçmiş olan bir gün gibidir ve gecenin bir nöbeti gibidir.
6 Onları bir sel gibi süpürürsün; uyku gibidirler; sabahleyin ot gibi filizlenirler.
7 Sabahleyin çiçeklenir ve yeşerir; akşamleyin biçilir, kurur ve solar.
8 Çünkü Senin gazabınla tükeniyoruz ve Senin öfkenle şaşkın oluyoruz.
9 Suçlarımızı Senin önüne, gizli günahlarımızı Yüzünün ışığına koydun.
10 Günlerimizin hepsi Senin gazabında geçti ve yıllarımız bir iç çekiş gibi bitti.
11 Ömrümüzün günleri — yetmiş yıldır ve güçte olursa — seksen yıl; ve onların kıvancı, emek ve kederdir; çünkü çabuk geçer ve biz uçarız.
12 Öfkenin gücünü kim bilir ve korkuna göre gazabını?
13 Günlerimizi saymayı bize öğret ki bilgelik yüreği getirelim.
14 Dön, ya Rab! — daha ne kadar? — ve kullarına acı.
15 Sabahleyin bizi Sevginin sadakatiyle doyur ki bütün günlerimizde sevinelim ve coşalım.
16 Bize belalandırdığın günler kadar, bizi gördüğümüz yıllar kadar sevindir.
17 İşin kullarına görünsün ve İhtişamın onların oğullarına.
18 Tanrımız Rabbin hoşnutluğu üzerimizde olsun; ellerimizin işini bizim için pekiştir — evet, ellerimizin işini pekiştir.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği