Mezmurlar, bölüm 39
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Koro şefine. Yedutun üzerine. Davut'un mezmuru.
2 Dedim: Dikkat edeceğim yollarıma, günah işlemeyeyim diye dilimle; ağzıma dizgin koyacağım, kötü önümdeyken.
3 Sağır gibi sustum, sessiz kaldım; iyiye dair bile sustum ve acım alevlendi.
4 Yüreğim içimde ısındı; düşünürken ateş yandı; dilimle konuştum:
5 Ya Rab, Bana günümün sonunu bildir ve ömrümün ölçüsünü; nasıl geçiciyim, bileyim.
6 İşte, günlerimi bir karış yaptın ve ömrüm Senin önünde hiç gibidir; her insan, en sağlam halinde bile, tamamen boşluk. Arasöz.
7 Evet, insan gölge gibi dolaşır; boşuna uğraşır; yığar ve kim toplayacağını bilmez.
8 Ve şimdi, Rab, ben ne bekliyorum? Umudum Sendedir.
9 Beni bütün isyanlarımdan kurtar; ahmağın hakaretini Bana yapma.
10 Sustum, ağzımı açmadım; çünkü Sen yaptın.
11 Benden belanı kaldır; elinin vuruşuyla tükendim.
12 Sen bir adamı suçlarından dolayı azarlayınca, hoş olanını güve gibi tüketirsin; her insan boşluktur. Arasöz.
13 Ya Rab, duamı işit ve çığlığıma kulak ver; gözyaşlarıma sessiz kalma, çünkü Ben Senin yanında bir garibim, atalarım gibi bir konuk.
14 Bakışını Benden çevir, ki rahat bulayım; gitmeden önce ve artık olmayayım.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Mezmurlar kitabı | Kutsal Kitap içeriği