Elçilerin işleri, bölüm 27
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Elçilerin işleri kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Kararlaştırıldı ki İtalya’ya deniz yoluyla gidelim; Pavlus ve diğer bazı tutsaklar, imparator taburunun yüzbaşısı Julius’a teslim edildi.
2 Adramitli bir gemiye binip Asya kıyılarındaki yerleri dolaşmak üzere yola çıktık; Makedonyalı Selanikli Aristarkus da bizimleydi.
3 Ertesi gün Sayda’ya indik; Julius Pavlus’a iyi davranarak arkadaşlarına gidip onların yanında bakım görmesine izin verdi.
4 Oradan ayrılıp Kilikya ve Pamfilya açıklarında seyrederek karşıdan esen rüzgârlar yüzünden Kıbrıs’ın altından geçtik.
5 Likya’daki Mira’ya geldik.
6 Yüzbaşı orada İtalya’ya giden bir İskenderiye gemisi bulup bizi içine bindirdi.
7 Günlerce yavaş yavaş ilerledik ve güçlükle Knidos karşısına geldik; rüzgâr bize izin vermediğinden Salmone’nin altından Girit’e doğru seyrettik.
8 Orayı güçlükle geçip Güzel Limanlar denilen bir yere, Laseya kenti yakınlarına geldik.
9 Epey zaman geçmiş ve oruç da artık bitmiş olduğundan yolculuk tehlikeli hâle gelmişti; Pavlus uyardı:
10 Erkekler, gördüğüm kadarıyla bu yolculuk büyük zarar ve ziyanla olacak — yalnız yük ve gemi için değil, hayatlarımız için de.
11 Yüzbaşı, Pavlus’un sözlerinden çok dümenci ile gemi sahibinin sözlerine kulak verdi.
12 Liman kışı geçirmeye elverişli olmadığından, çoğu Feniks’e — Girit’in güneybatı ve kuzeybatıya bakan bir limanına — varıp kışı orada geçirmek üzere oradan ayrılmayı uygun buldu.
13 Güneyden hafif bir meltem esince amaçlarının gerçekleştiğini sanarak Girit kıyısına yakın seyrettiler.
14 Çok geçmeden ada üzerinden yıkıcı bir kasırga — Euroklydon denilen — koptu.
15 Gemi fırtınaya kapılıp rüzgâra dayanamadığımızdan bırakıp sürüklenmeye razı olduk.
16 Klavda denilen küçük bir adacığın altına sığınarak güçlükle filikayı ele geçirdik.
17 Onu yukarı çekince, geminin altını halatlarla sarmaladılar; Sirte’ye vurma tehlikesinden korkarak yelkeni indirip sürüklendiler.
18 Şiddetli fırtına bizi çok sarstığından ertesi gün yükü denize atmaya başladılar.
19 Üçüncü gün geminin donanımını kendi elleriyle attılar.
20 Ne güneş ne yıldızlar birçok gün görünmedi ve fırtına şiddetle sürdüğünden, artık kurtulma umudu tümüyle kesilmişti.
21 Uzun süre yemek yememişlerdi; o zaman Pavlus aralarında durup dedi: Erkekler, ben dinlenip Girit’ten ayrılmamak gerektiğini söylemiştim; bu zarar ve ziyanı önleyebilirdiniz.
22 Yine de şimdi size cesaret veriyorum; canlardan kayıp olmayacak, yalnız gemi.
23 Çünkü bu gece Tanrı’nın olan ve Kendisini hizmet ettiğim Tanrı’nın meleği yanıma gelerek dedi:
24 Korkma Pavlus; sen Sezar’ın önüne çıkmalısın ve işte Tanrı seninle birlikte seyredenlerin hepsini sana bağışladı.
25 Bunun için cesur olun, erkekler; çünkü Tanrı’ya iman ederim ki bana söylendiği gibi olacaktır.
26 Ama bir adaya vurmak zorundayız.
27 On dördüncü gece Adriyatik’te sürüklendiğimiz sırada gecenin ortalarında gemiciler karaya yaklaştıklarını sezdi.
28 Mendirek ölçüsü aldılar, yirmi kulaç buldular; biraz ilerleyince yeniden ölçtüler ve on beş kulaç buldular.
29 Kaya yerlerine vururuz diye korkup geminin kıçından dört demir attılar ve gün doğmasını dilediler.
30 Gemiciler gemiden kaçmak isteyip baştan demir atacakmış gibi filikayı denize indirdiklerinde Pavlus yüzbaşıya ve askerlere dedi: Bunlar gemide kalmadıkça siz kurtulamazsınız.
31 O zaman askerler filikanın iplerini kesip onu bıraktılar.
32 Gün ağarmak üzereyken Pavlus herkesin yemek yemesini teşvik ederek dedi: Bugün on dördüncü gündür aç, yemek yemeden bekliyorsunuz — bir şey almanızı rica ederim; bu sizin kurtuluşunuz için gerekli; hiç birinizin saçından bir tel bile eksilmeyecek.
33 Bunları söyledikten sonra ekmek aldı, herkesin önünde Tanrı’ya şükretti ve kırıp yemeye başladı.
34 Hepinin yürekleri direndi ve kendileri de yemek yediler.
35 Gemide toplam iki yüz yetmiş altı kişi idik.
36 Yemekten sonra gemiyi hafifletmek için buğdayı denize attılar.
37 Gündüz olduğunda kıyıyı tanıyamadılar; ama denize açılan bir koy gördüler ve mümkünse gemiyi oraya oturtmaya karar verdiler.
38 Demirleri kesip denize bırakarak aynı zamanda dümen bağlarını gevşettiler; küçük yelkeni kaldırıp rüzgâra bırakıp kıyaya doğru gittiler.
39 Fakat iki denizin birleştiği bir yere vurarak gemiyi karaya oturttular; baş taraf sağlamca saplandı ve kıç taraf dalgaların şiddetiyle parçalanmaya başladı.
40 Askerler, tutsakların yüzüp kaçmalarını önlemek için onları öldürmek istediler.
41 Ama yüzbaşı Pavlus’u kurtarmak isteyerek onların planını engelledi ve yüzebilenlerin önce suya atlayıp karaya çıkmalarını, diğerlerinin de tahtalar ve geminin parçaları üzerinde çıkmalarını buyurdu; böylece herkes salimen karaya ulaştı.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Elçilerin işleri kitabı | Kutsal Kitap içeriği