Yeşaya, bölüm 6
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yeşaya kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Kral Uzziya öldüğü yıl, Ben RAB’bi yüksek ve yüce bir taht üzerinde otururken gördüm; etekleri Tapınağı dolduruyordu.
2 Onun üzerinde seraflar duruyordu; her birinin altı kanadı vardı: ikisiyle yüzlerini, ikisiyle ayaklarını örtüyor, ikisiyle uçuyorlardı.
3 Ve biri diğerine seslenerek diyordu: Kutsal, kutsal, kutsal Her Şeye Egemen RAB; bütün yeryüzü Onun yüceliğiyle dolu.
4 Ve çağıranın sesinden eşikler sallandı, ev dumanla doldu.
5 Ben dedim: Vay halime! çünkü mahvoldum; çünkü dudakları kirli bir adamım ve kirli dudaklı bir halkın ortasında oturuyorum; çünkü Gözlerim Kralı, Her Şeye Egemen RAB’bi gördü.
6 Seraflardan biri bana doğru uçtu; elinde maşayla sunaktan aldığı kor vardı.
7 Onu ağzıma dokundurdu ve dedi: İşte bu, dudaklarına dokundu; suçun kalktı ve günahın bağışlandı.
8 Sonra RAB’bin sesini işittim: Kimi göndereyim ve bizim için kim gidecek? dediydi. Ben dedim: İşte Ben, beni gönder.
9 Ve dedi: Git, bu halka söyle: Duyar duymaz duyacaksınız, ama anlamayacaksınız; bakar bakmaz bakacaksınız, ama görmeyeceksiniz.
10 Bu halkın yüreğini katılaştır, kulaklarını ağırlaştır ve gözlerini kapat; yoksa gözleriyle görür, kulaklarıyla duyar, yüreğiyle anlar, döner ve şifa bulur.
11 Ben dedim: Ne zamana dek, Efendim? Ve dedi: Kentler viran olup sakin kalmayıncaya, evler insansız ve ülke büsbütün ıssız oluncaya dek;
12 RAB insanları uzaklara gönderinceye ve ortada büyük bir terk edilmişlik oluncaya dek.
13 Ve eğer onda onda biri kalırsa, yine de o yok edilecek; ama meşe ve çınar gibi, kesildiğinde kütükleri kalır — kutsal tohum onun kütüğü.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yeşaya kitabı | Kutsal Kitap içeriği