Özdeyişler, bölüm 7
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Özdeyişler kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Oğlum, sözlerimi koru ve buyruklarımı yanında sakla.
2 Buyruklarıma kulak ver ve onları yaşat; öğretimi göz bebeğin gibi sakla.
3 Onları parmaklarına bağla, kalbin levhasına yaz.
4 Bilgeliğe: Sen benim kızkardeşimsin, de; anlayışı yakın akraban yap —
5 seni yabancı kadından, sözlerini yumuşatan yabancıdan korusun diye.
6 Çünkü evimin penceresinden, kafesim arasından baktım,
7 ve akılsızların arasında, gençler içinde bir delikanlıyı gördüm — aklı eksik biri,
8 sokağı geçerek köşesine doğru giden, evine giden yola yanaşan,
9 akşamüstü, gün kararıp gecenin alacası çökerken.
10 İşte, ona bir kadın çıktı; fahişe kılığı, kurnaz yürek.
11 Gürültücü ve dikbaşlıdır; ayakları evde durmaz.
12 Kimi zaman sokaklarda, kimi zaman meydanlarda, her köşede pusu kurar.
13 Delikanlıya sarıldı, onu öptü ve yüzsüzce şöyle dedi:
14 “Eski adaklarım vardı, bugün adaklarımı ödedim.
15 Bundan dolayı seni görmek için çıktım, yüzünü aradım ve seni buldum.
16 Yatağımı yaygılarla, Mısır’ın renkli kumaşlarıyla serdim.
17 Yatağımı mür, öd ve tarçınla kokulandırdım.
18 Gel, sabaha kadar sevgiyle sarhoş olalım; zevklerle haz edinelim.
19 Çünkü kocam evde değil, uzun bir yolculuğa çıktı,
20 para kesesini aldı, dolunayda evine döner.”
21 Onu bol sözleriyle kandırdı, dudaklarının tatlılığıyla onu cezbetti.
22 Delikanlı hemen onun ardınca gitti, kasaba götürülen öküz gibi,
23 ya da ahmak disiplin kelepçesine koşulana dek,
24 ta ki ok onun ciğerini delinceye değin; ya da kuş tuzağa koştuğunu bilmeden gibi.
25 Oğullarım, şimdi beni dinleyin, ağzımın sözlerine kulak verin.
26 Yüreğin onun yollarına sapmasın, patikalarında dolaşma.
27 Çünkü çoklarını yaralayıp yere serdi, öldürdükleri sayısızdır.
28 Evi ölüler diyarına giden yoldur, ölüm odalarına iner.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Özdeyişler kitabı | Kutsal Kitap içeriği