Luka, bölüm 19
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Luka kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 İsa Eriha’ya girip geçiyordu.
2 Zakkay adında bir adam vardı; vergi görevlilerinin başıydı ve zengindi.
3 İsa’nın kim olduğunu görmeye çalışıyordu, fakat boyu kısa olduğu için kalabalık yüzünden göremiyordu.
4 İlerleyip önden koştu ve İsa’yı görmek için bir yaban inciri ağacına çıktı; çünkü oradan geçecekti.
5 İsa o yere varınca yukarı baktı ve ona dedi: Zakkay, çabuk aşağı in, çünkü bugün Senin evinde kalmam gerekiyor.
6 Ve çabucak indi ve O’nu sevinçle kabul etti.
7 Bunu görenlerin hepsi homurdandı: günahkâr bir adamın evine misafir oldu, dediler.
8 Zakkay ayağa kalktı ve Rab’be dedi: işte, malımın yarısını yoksullara veriyorum ve kimseden haksızlıkla bir şey aldımsa dört katını geri veriyorum.
9 İsa dedi: bugün bu eve kurtuluş geldi; çünkü bu da İbrahim’in bir oğludur.
10 Çünkü insan Oğlu kaybolanı arayıp kurtarmaya geldi.
11 Onlar bu sözleri dinlerken, O başka bir benzetme daha söyledi; çünkü Yeruşalim’e yakındı ve onlar Tanrı’nın Krallığı’nın hemen ortaya çıkacağını sanıyorlardı.
12 Şöyle dedi: soylu bir adam bir krallığı almak ve sonra dönmek için uzak bir ülkeye gitti.
13 Kendisine on köle çağırdı ve onlara on mina verdi ve dedi: Ben gelinceye dek bu parayla iş görün.
14 Fakat vatandaşları ondan nefret ettiler ve peşinden bir elçilik gönderip dediler: bu adamın üzerimize kral olmasını istemiyoruz.
15 Krallığı alıp döndüğünde, para verdiği o kulların her birinin nasıl iş gördüğünü öğrenmek için onları çağırttı.
16 İlki geldi ve dedi: efendim, Senin minan on mina kazandı.
17 Efendi ona dedi: aferin iyi köle; çok az şeyde güvenilir olduğun için on kent üzerinde yetki sahibi ol.
18 İkincisi geldi ve dedi: efendim, Senin minan beş mina kazandı.
19 Ona da dedi: sen de beş kent üzerinde ol.
20 Başka biri geldi ve dedi: efendim, işte Senin minan; onu bir peç içine sarılı olarak sakladım.
21 Çünkü Senden korkuyordum; sen sert bir adamsın, koymadığını alır, ekmediğini biçersin.
22 Efendisi ona dedi: ağzından çıkan sözle seni yargılayacağım, kötü köle. Madem Benim sert bir adam olduğumu, koymadığımı aldığımı, ekmediğimi biçtiğimi biliyordun,
23 neden paramı tefecilere koymadın da geldiğimde onu faizle alsaydım?
24 Orada duranlara dedi: ondan minayı alın ve onu on mina kazanmış olana verin.
25 Ona dediler: efendim, onda on mina var.
26 size söylüyorum, kimde varsa ona daha verilecek; kimin yoksa, sahip olduğu sanılan bile ondan alınacak.
27 Fakat beni kral olarak istemeyen şu düşmanlarımı buraya getirin ve gözlerimin önünde öldürün.
28 Bunları söyledikten sonra önden giderek Yeruşalim’e doğru yol aldı.
29 Zeytinlik denilen dağın eteklerinde, Beytfacı ve Beytanya’ya yaklaştığında, öğrencilerinden ikisini gönderdi,
30 ve dedi: karşınızdaki köye gidin; oraya girince üzerinde hiç kimsenin binmediği bağlı bir sıpa bulacaksınız; onu çözün ve getirin.
31 Eğer size, onu neden çözüyorsunuz, diye sorarsa, şöyle deyin: Rab’bin ona ihtiyacı var.
32 Gönderilenler gidip O’nun kendilerine söylediği gibi buldular.
33 Sıpayı çözerlerken sahipleri onlara dedi: sıpayı neden çözüyorsunuz?
34 Onlar dediler: Rab’bin ona ihtiyacı var.
35 Onu İsa’ya getirdiler ve giysilerini sıpanın üzerine atarak İsa’yı üzerine oturttular.
36 O ilerlerken insanlar giysilerini yol üzerine seriyorlardı.
37 Zeytinlik Dağı’nın yokuşuna yaklaştığı sırada, öğrencilerin bütün kalabalığı gördükleri bütün kudretli işler için sevinçle yüksek sesle Tanrı’yı övmeye başladı:
38 Rab’bin adıyla gelen Kral’a övgüler, gökte esenlik ve en yücelerde yücelik.
39 Kalabalıktan bazı Ferisiler O’na dediler: Öğretmen, öğrencilerini azarla.
40 O cevap vererek dedi: size söylüyorum, bunlar susarsa taşlar bağıracaktır.
41 Ona yaklaşınca kenti görünce ağladı.
42 Ve dedi: keşke bu gün Sen de esenliğe neyin ait olduğunu bilseydin; fakat şimdi bu, gözlerinden gizlenmiştir.
43 Çünkü günler gelecek, düşmanların Sana karşı hendek kazar, Seni çepeçevre kuşatır ve her yandan sıkıştırır,
44 ve Seni ve içindeki çocuklarını yere sererler; ve Senin içinde bir taşın üstünde başka taş bırakmazlar; çünkü ziyaret edildiğin zamanı bilmedin.
45 Tapınağa girip satıp alanları kovmaya başladı.
46 Ve dedi: yazılmıştır: Benim evim dua evi olacaktır; ama siz onu haydut ini yaptınız.
47 Her gün tapınakta öğretiyordu; başkâhinler ve yazıcılar ve halkın ileri gelenleri O’nu yok etmeye çalışıyorlardı.
48 Fakat bir şey yapamıyorlardı; çünkü halkın hepsi O’nun ağzından çıkan sözlere asılı duruyordu.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Luka kitabı | Kutsal Kitap içeriği