Yeşu, bölüm 8
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yeşu kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 RAB Yeşu’ya dedi: “Korkma ve dehşete kapılma; bütün savaşçıları yanına al ve kalk, Ay’a çık; işte Ay kralını, halkını, kentini ve ülkesini eline teslim ettim.”
2 “Yeriko’ya ve kralına yaptığınız gibi Ay’a ve kralına da yapacaksınız; yalnız, ganimetini ve hayvanlarını kendinize alacaksınız; kentin arkasına pusu kurun.”
3 Yeşu ve bütün savaşçılar kalkıp Ay’a doğru gitti; Yeşu geceleyin seçkin savaşçılardan otuz bin adam seçti ve onları gizlice gönderdi.
4 Onlara buyurdu: “İşte, kentin arkasında pusuya yatacaksınız; kentten çok uzaklaşmayın ve hepiniz hazır olun.”
5 “Ben ve benimle olan bütün halk kente yaklaşacağız; onlar da ilk seferde olduğu gibi üzerimize çıktıklarında, önlerinden kaçacağız.”
6 “Onların peşimizden çıkmalarını sağlayacağız; çünkü, ‘İlk seferde olduğu gibi önümüzden kaçıyorlar’ diyecekler; böylece kenti bizden uzaklaştırılacaklar; biz de kaçacağız.”
7 “O zaman pusudan kalkıp kenti ele geçireceksiniz; çünkü Tanrınız RAB onu elinize teslim edecektir.”
8 “Kenti ele geçirdiğinizde ateşe vereceksiniz; RAB’bin sözüne göre yapacaksınız; işte size buyurdum.”
9 Yeşu onları gönderdi; onlar pusu yerine gittiler ve Bet-El ile Ay arasında, Ay’ın batısında pusuya yattılar; Yeşu ise o gece halkın arasında kaldı.
10 Yeşu sabah erkenden kalktı, halkı yokladı; o ve İsrail’in ileri gelenleri halkın önünde Ay’a çıktılar.
11 Bütün savaşçılar onunla birlikte ilerledi, kente yaklaştılar ve Ay’ın kuzeyine konakladılar; Ay ile aralarında bir vadi vardı.
12 Bu arada yaklaşık beş bin adam alıp Bet-El ile Ay arasında, kentin batısına pusu kurdu.
13 Kentinin kuzeyinde olan ordu ve batısında olan pusu böyle yerlerine yerleşti; Yeşu o gece vadinin ortasına gitti.
14 Ay kralı bunu görünce acele etti ve kentin adamlarını topladı; vakitle belirlenmiş yerde, Arava karşısında, İsrail’e karşı savaşmak için erkenden dışarı çıktılar; ama şehir arkasında kendilerine pusu kurulduğunu bilmiyordu.
15 Yeşu ve bütün İsrail onlardan önce yenilmiş gibi çöle doğru kaçtılar.
16 Kentte olan bütün halk onları kovalamak için toplandı; Yeşu’nun peşinden kovalamak için kentten uzaklaştılar; böylece Ay ve Bet-El’den tek kişi bile İsrail’i kovalamaya çıkmadan kalmadı; ve kenti açık bırakarak İsrail’in peşine düştüler.
17 RAB Yeşu’ya dedi: “Elindeki mızrağı Ay’a doğru uzat; çünkü onu eline teslim edeceğim.” Yeşu elindeki mızrağı kente doğru uzattı.
18 Elini uzatır uzatmaz pusuda olanlar yerlerinden hızla fırladı; kente girdiler, kenti ele geçirdiler ve derhal kenti ateşe verdiler.
19 Ay adamları ardına dönüp baktıklarında kentin dumanının göğe yükseldiğini gördüler; bu yana da şu yana da kaçacak güçleri kalmadı; çöle doğru kaçan halk da peşindekilere karşı döndü.
20 Yeşu ve bütün İsrail pusunun kenti ele geçirdiğini ve dumanın yükseldiğini görünce geri dönüp Ay adamlarını vurdular.
21 Kentten çıkanlar da onlara karşı çıktılar; böylece onlar İsraillilerin ortasında — bir kısmı bu yanda, bir kısmı öbür yanda — kaldılar; İsrailliler onları vurdu, onlardan sağ kalan ya da kaçan olmadı.
22 Ay kralını diri olarak yakaladılar ve onu Yeşu’nun önüne getirdiler.
23 İsrailliler kırda, çöle doğru kovalamada Ay’ın bütün sakinlerini kılıçtan geçirip bütünüyle yok etmeyi bitirdikten sonra, hepsi Ay’a döndüler ve onu kılıcın ağzıyla vurdular.
24 O gün düşenlerin tümü — kadın ve erkek — on iki bindi; Ay’ın bütün halkı.
25 Yeşu elindeki mızrağı, Ay sakinlerinin hepsi tamamen yok edilinceye dek geri çekmedi.
26 Yalnız kentin hayvanlarını ve ganimetini, RAB’bin Yeşu’ya buyurduğu söz uyarınca İsrailliler kendilerine aldılar.
27 Yeşu Ay’ı yaktı ve onu sonsuza dek bir yıkıntı höyüğü yaptı — bugüne dek öyle kalır.
28 Ay kralını akşama kadar bir ağaca astı; güneş batarken Yeşu buyurdu, cesedini ağaçtan indirdiler; kentin kapısının girişine attılar ve üzerine büyük bir taş yığını diktiler — bugüne dek durur.
29 O zaman Yeşu, RAB İsrail’in Tanrısı için Ebal dağında bir sunak yaptı,
30 RAB’bin kulu Musa’nın İsrail oğullarına emir verdiği gibi — demirle işlenmemiş taşlardan bir sunak —; RAB’be üzerinde yakmalık sunular sundular ve esenlik sunuları kestiler.
31 Orada Yeşu, Musa’nın yazmış olduğu yasanın kopyasını taşların üzerine yazdı — İsrail oğullarının önünde.
32 Tüm İsrail — onların ihtiyarları, görevlileri ve yargıçları — RAB’bin antlaşma sandığını taşıyan Levilî kâhinlerin önünde, sandığı taşıyanların karşısında ikiye bölünmüş halde durdular — yarısı Gerizim dağına karşı, yarısı da Ebal dağına karşı —; RAB’bin kulu Musa’nın önceden İsrail halkını kutsamak için emrettiği gibi.
33 Sonra Yeşu, Yasa’nın bütün sözlerini — bereket ve laneti — yazılmış olan her şeye göre okudu.
34 Musa’nın Yeşu’ya emrettiği her sözden, Yeşu’nun okumadığı tek bir şey bile kalmadı — bütün topluluğun önünde, kadınlar, çocuklar ve aralarında yaşayan yabancılarla birlikte.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yeşu kitabı | Kutsal Kitap içeriği