1-Tarihler, bölüm 21
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | 1-Tarihler kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Şeytan İsrail’e karşı ayağa kalktı ve Davut’u İsrail’i saymaya kışkırttı.
2 Davut Yoav’a ve halkın önderlerine dedi: gidin, Beer-Şeva’dan Dan’a kadar İsrail’i sayın ve sayıyı bana getiriniz ki bileyim.
3 Yoav dedi: Rab halkını efendim kralın gözlerinin önünde yüz kat çoğaltsın! hepsi efendim kralın kulları değil mi? neden efendim bunu istiyor? neden İsrail suç taşısın?
4 Fakat kralın sözü Yoav’a üstün geldi; Yoav çıktı ve bütün İsrail arasında dolaştı ve Yeruşalim’e döndü.
5 Yoav sayımın toplamını Davut’a verdi; İsrail’de kılıç çekebilenlerden bir milyon yüz bin ve Yahuda’da dört yüz yetmiş bin adam vardı.
6 Fakat Levi’yi ve Benyamin’i aralarına katmadı; çünkü kralın buyruğu Yoav’a iğrenç gelmişti.
7 Tanrı bu işi kötü gördü; bu yüzden İsrail’i vurdu.
8 Davut Tanrı’ya dedi: büyük günah işledim; şimdi bu kulunun suçunu kaldır, çünkü pek budalaca yaptım.
9 Rab, Davut’un görücüsü Gad’a konuşup dedi:
10 git, Davut’a söyle: Rab şöyle diyor: üç şey koyuyorum; kendine birini seç ki onu yapayım sana.
11 Gad Davut’a geldi ve ona dedi: şöyle diyor Rab:
12 ya üç yıl kıtlık ülkenin üzerinde; ya üç ay düşmanlarının önünde süpürülmen ve düşmanının kılıcının seni kovalamasi; ya da üç gün Rab’bin kılıcı—ülkede veba— ve Rab’bin meleğinin İsrail’in bütün sınırlarında yok etmesi; şimdi beni gönderen sözü düşün ve bana ne cevap getireceğimi söyle.
13 Davut Gad’a dedi: büyük sıkıntıdayım; Rabb’in eline düşeyim, çünkü merhametleri çok büyüktür; ama insanların eline düşmeyeyim.
14 Rab İsrail’e bir veba gönderdi; İsrail’den yetmiş bin kişi düştü.
15 Tanrı Yeruşalim’i yok etmeye bir melek gönderdi; fakat Rab gördü ve felaketten pişman oldu ve yok eden meleğe dedi: yeter, şimdi elini geri çek. Rabbin meleği o sırada Yevuslu Ornan’ın harman yerinin yanında duruyordu.
16 Davut gözlerini kaldırıp Rabbin meleğini gördü—gökle yer arasında, elinde çekilmiş kılıç, Yeruşalim’in üzerine uzatılmış; o zaman Davut ve üstleri çul kuşanarak yüzüstü düştüler.
17 Davut Tanrı’ya dedi: buyruk verip halkı saydıran ben değil miyim? ben günah işledim ve büyük kötülük yaptım; fakat bu koyunlar ne yaptılar? ey Rab Tanrım, elin bana ve babamın evine olsun; ama halkının üzerine değil, lütfen bela olmasın.
18 Rabbin meleği Gad’a Davut’a söylemesini buyurdu: çık, Yevuslu Ornan’ın harman yerinde Rab’be bir sunak yap.
19 Davut Gad’ın Rab adına söylediği söze göre çıktı.
20 Ornan döndü ve meleği gördü; dört oğluyla birlikte gizlendiler; Ornan buğday dövüyordu.
21 Davut Ornan’a geldi; Ornan Davut’u görünce harman yerinden çıktı ve Davut’un önünde yüzüstü yere kapandı.
22 Davut Ornan’a dedi: bana bu harman yerini ver ki burada Rab’be bir sunak yapayım; bunun tam değerini bana ver ki halk arasındaki felaket dursun.
23 Ornan Davut’a dedi: al ve efendim kral ne iyi görürse onu yapsın; işte yakmalık için öküzler, döven için dövenler ve öküzlerin boyundurukları odun.
24 Kral Davut Ornan’a dedi: hayır, fakat kesinlikle tam değerine satın alacağım; çünkü senin olanı Rab’be alıp yakmalıkları karşılıksız sunmam.
25 Böylece Davut o yer için Ornan’a ağırlıkla altı yüz şekel altın verdi.
26 Davut orada Rab’be bir sunak yaptı ve yakmalık sunular ve esenlik sunuları sundu ve Rab’be çağırdı; Rab de gökten yakmalık sununun üzerine ateşle cevap verdi.
27 Rab meleğe buyurdu ve o da kılıcını kınına geri koydu.
28 O zamanda Davut, Rabbin Yevuslu Ornan’ın harman yerinde ona cevap verdiğini görünce orada kurban sundu.
29 Çünkü Rabbin konutu ve Musa’nın çölde yapmış olduğu yakmalık sunu sunağı o sırada Gibeon’daki yüksek yerdeydi.
30 Fakat Davut oraya gidemedi, Tanrı’nın meleğinin kılıcından korktuğu için.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | 1-Tarihler kitabı | Kutsal Kitap içeriği