Eyüp, bölüm 7
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Eyüp kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 İnsanın yeryüzünde askerlik gibi bir hizmeti yok mu? Günleri bir ırgatın günleri gibi değil mi?
2 Gölgeyi özleyen köle gibi ve ücretini bekleyen ırgat gibi,
3 Ben de aylarla boş yere bırakıldım ve bana sıkıntı geceleri verildi.
4 Yattığımda diyorum: Ne zaman kalkacağım? Akşam uzuyor, sabaha kadar dönüp duruyorum.
5 Etim kurtlar ve toprak kabuklarıyla örtülü; derim çatlıyor ve irinliyor.
6 Günlerim dokumacı mekiğinden hızlı; umut olmaksızın tükeniyor.
7 Anımsa ki benim hayatım bir rüzgâr; gözüm artık mutluluk görmeyecek.
8 Beni gören göz artık beni görmeyecek; gözlerin bana bakacak, ben artık olmayacağım.
9 Bulut dağılıp geçtiği gibi, öylece ölüler diyarına inen çıkmaz.
10 Bir daha evine dönmez, yeri artık onu tanımaz.
11 Bundan dolayı ben ağzımı tutmayacağım; ruhumun sıkıntısıyla konuşacağım, canımın acısıyla yakınacağım.
12 Deniz miyim ben, ya da deniz canavarı mı ki üzerime gözcü koydun?
13 Yatağım beni rahatlatacak, döşeğim şikâyetimi hafifletecek derim,
14 fakat Sen beni düşlerle korkutuyor ve görülerle beni ürkütüyorsun.
15 Öyle ki canım boğulmayı seçiyor, bu kemiklerden ölümü.
16 Tiksindim; ebediyen yaşamayacağım; benden uzak dur, çünkü günlerim bir nefestir.
17 İnsan nedir ki Onu büyütüyorsun ve üzerine Gönlünü koyuyorsun,
18 her sabah Onu yokluyor ve her an denemeden geçiriyorsun?
19 Gözünü benden ne kadar çevirmeyeceksin? Beni tükürük yutuncaya kadar bırakmayacak mısın?
20 Günah işledim; Ey insan bekçisi, Sana ne yaptım? Neden beni hedef yaptın? Sana yük mü oldum?
21 Neden suçumu bağışlamıyor ve günahımı kaldırmıyorsun? Çünkü şimdi toza yatacağım; beni arayacaksın ve ben artık olmayacağım.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Eyüp kitabı | Kutsal Kitap içeriği