Yasanın tekrarı, bölüm 32
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yasanın tekrarı kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Gökler, dinleyin, ben konuşacağım; ve yeryüzü ağzımın sözlerini işitsin.
2 Öğretim yağmur gibi damlasın, sözüm çiy gibi süzülsün; taze otlar üzerine ince yağmur, filiz üzerine sağanak gibi.
3 Çünkü RAB’bin adını ilan edeceğim; büyüklük verin Tanrımıza.
4 Kayadır O, işi kâmildir; bütün yolları adalettir; sadık Tanrı’dır ve haksızlık yoktur; doğru ve doğrudur.
5 Onlar bozdular, artık O’nun çocukları değil — ayıplı kuşak; eğri ve sapık bir nesil.
6 Ey ahmak ve bilgelikten yoksun halk, RAB’be böyle mi karşılık verirsiniz? O mu babanız ve yaratanınız değil? Sizi yapan ve kuran O değil mi?
7 Eski günleri hatırla; geçmiş nesilleri düşün; babana sor, sana bildirsin; ihtiyarlarına sor, sana söylesin.
8 Yüceler Yücesi, uluslara pay verip insanları ayırdığı zaman, İsrail oğullarının sayısına göre halkların sınırlarını belirledi.
9 Çünkü RAB’bin payı O’nun halkıdır; Yakup O’nun mirasının ipi ve ölçüsüdür.
10 Onu çöl ülkede buldu, kimsesiz ulumaların bozkırında; onu kucakladı ve baktı; gözbebeği gibi onu korudu.
11 Kartal nasıl yuvasını sarsar, yavrularının üzerine uçar, kanatlarını açar, onları alır, kanatlarının üstüne taşırsa,
12 RAB yalnız O yönetti, yanında yabancı tanrı yoktu.
13 Onu yeryüzünün yükseklerine bindirdi; tarlanın ürünlerinden yedirdi; kayadan bal, çakmak taşından yağ emdirdi;
14 sığırın kaymağını, sürünün sütünü, kuzuların ve koçların yağını, Başan’ın oğlaklarını ve buğdayın özünü; ve üzümün kırmızısından içtin.
15 Yeşurun semirdi ve tekmelendi; semirdin, kalın oldun, ağırlaştın; ve seni yaratana terk ettiler, kurtarıcı kayayı hor gördüler.
16 Yabancı tanrılarla kıskandırdılar, iğrençliklerle öfkelendirdiler;
17 Tanrı olmayan cinlere kurban kestiler; bilmedikleri tanrılara — yeni çıkmış, atalarınızın bilmediği.
18 Seni doğuran Kayayı unuttun; seni doğurup büyüteni unuttun.
19 RAB gördü ve tiksindi — oğulları ve kızlarının öfkelendirmesinden.
20 “Yüzümü onlardan gizleyeceğim,” dedi, “sonları ne olacak göreceğim; çünkü sapık bir nesildir, güvenilmez çocuklar.”
21 Beni Tanrı olmayanla kıskandırdılar; boş putlarla öfkelendirdiler; Ben de onları halk olmayanla kıskandıracağım; anlayışsız bir ulusla öfkelendireceğim.
22 Çünkü kıskançlığım ateşi alevlendi ve ölüler diyarının en dibine kadar yanar; yeryüzünü ve ürününü tüketir; dağların temellerini yakar.
23 Üstlerine kötülük yığınlarını yığacağım; oklarımı onların üzerine tüketeceğim.
24 Açlıkla eriyecekler, sıcağın kızgınlığı ve ölümcül vebayla; dişleriyle canavarları ve tozun içinde sürünen yılanı üzerlerine salacağım.
25 Dışarıda kılıç, içeride korku oğlanı da kızı da yok edecek, emzireni de saçı ağarmışı da.
26 Keşke onları dağıtsam,” dedim, “onların hatırasını insanların arasından silsem.”
27 Fakat düşmanın kınamasından korktum — yoksa düşman yanlış anlayıp, “Elimiz üstün geldi, bütün bunları RAB yapmadı” der.
28 Çünkü onlar akılsız bir ulustur, içlerinde anlayış yoktur.
29 Keşke bilgelikleri olsaydı, bunu düşünselerdi; sonlarını anlasalardı.
30 Bir kişi nasıl binini kovar, iki kişi nasıl on binini kaçırtır, eğer Kayaları onları satmamış ve RAB teslim etmemiş olsaydı?
31 Çünkü onların kayası bizim Kayamız gibi değildir; düşmanlarımız bile bunu anlar.
32 Çünkü onların asması Sodom asmasındandır ve Gomora tarlalarındandır; üzümleri zehir üzümüdür, salkımları acıdır.
33 Şarabı yılanların zehridir, engereklerin öldürücü içkisidir.
34 Bu Benim yanımda saklı değil midir, hazinelerimde mühürlü değil midir?
35 İntikam ve öç Benimdir; ayakları kayacağı zaman, ödeyeceğim gün yakındır; hazırlanan şeyler çabuk gelecektir.
36 Çünkü RAB halkını yargılayacak ve kullarına acıyacak; güçleri gidip eridiğinde ve geride tutsak da serbest de kalmadığında.
37 O zaman diyecek: “Tanrıları nerede, sığındıkları kaya nerede?
38 Yedikleri kurbanların yağı, içtikleri dökülen sunuların şarabı; kalksınlar ve size yardım etsinler; üzerinize örtü olsunlar.”
39 Şimdi görün ki Ben, Ben O’yum; Benden başka Tanrı yoktur; öldürürüm ve yaşatırım; yaralarım ve iyileştiririm; elimden kurtaran yoktur.
40 Göğü elimi kaldırarak ant içtim ve dedim: Ben sonsuz yaşarım.
41 Kılıcımı parlak bir işığa keskinleştirirsem ve elim yargıya uzanırsa, düşmanlarımdan öç alırım ve Bana nefret edenlerden intikam alırım.
42 Oklarımı kana sarhoş edeceğim ve kılıcım et yiyecek — öldürülenlerin ve tutsakların kanını, düşmanın başlarının saçlarından.
43 Gökler, O’nun halkıyla birlikte sevinin; çünkü RAB kullarının kanından öç alır ve düşmanlarına öder; ve halkının toprağını bağışlar.
44 Ve Musa geldi, bu şarkının bütün sözlerini halka yüksek sesle söyledi — Hoşea oğlu Yeşu ile birlikte.
45 Ve Musa bütün İsrail’e şu sözleri söyledi: “Yüreğinizi, bugün size tanıklık ettiğim bütün sözlere verin; çocuklarınıza emredin ki bu yasanın bütün sözlerini dikkatle yerine getirsinler.”
46 “Çünkü bu sizin için boş bir söz değildir; hayatınızdır; ve bu sözle, Şeria’yı geçip mülk edineceğiniz ülkede günlerinizi uzatacaksınız.”
47 Ve o gün RAB Musa’ya dedi:
48 “Abarim dağlarına, Moav diyarındaki Nebo dağına, Yeriko’nun karşısına çık ve İsrail oğullarına verdiğim Kenan ülkesini gör.”
49 “Ve orada dağa, çıkacağın yerde öleceksin ve halkına kavuşacaksın; tıpkı Hore dağında ölen kardeşin Harun gibi.”
50 “Çünkü Zin çölünde, Kadeş’in Meriva sularında Benim kutsallığımı İsrail oğullarının ortasında yüceltmedin; bunun için sana verdiğim ülkeye içeri girmeyeceksin; yalnız uzaktan göreceksin.”
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yasanın tekrarı kitabı | Kutsal Kitap içeriği