Romalılar, bölüm 1
Sonraki bölüm >> | Romalılar kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Pavlus—İsa Mesih’in kulu; elçi olmaya çağrıldı ve Tanrı’nın Müjdesi için ayrıldı—
2 bu Müjdeyi Tanrı, kutsal yazılarda peygamberleri aracılığıyla önceden vaat etmişti,
3 Öz Oğlu hakkında: bedence Davut’un soyundan doğmuş olan,
4 kutsallık Ruhuna göre ise ölülerden dirilişle kudretle Tanrı’nın Oğlu olarak ilan edilen Rabbimiz İsa Mesih hakkında;
5 Mesih aracılığıyla lütfu ve elçilik görevini aldık; böylece adı uğruna bütün uluslar arasında imana boyun eğişi doğsun diye,
6 aralarında, İsa Mesih tarafından çağrılmış olan sizler de varsınız;
7 Roma’da bulunan, Tanrı tarafından sevilmiş ve kutsal olmaya çağrılmış herkes’e: Babamız Tanrı’dan ve Rab İsa Mesih’ten size lütuf ve esenlik olsun.
8 Öncelikle, hepiniz için, İsa Mesih aracılığıyla Tanrımı şükrediyorum; çünkü imanınız bütün dünyada duyuruluyor.
9 Tanrım tanığımdır—O’na Oğlunun Müjdesinde ruhumla hizmet ederim—ki sizi durmadan anıyorum,
10 ve dualarımda her zaman dilekte bulunuyorum: bir şekilde Tanrı’nın isteğiyle size gelmem mümkün olsun.
11 Çünkü sizi görmek için çok özlüyorum; imanınızın pekişmesi için size manevi bir armağan paylaşayım diye,
12 yani, sizin ve benim ortak imanımızla birbirimizi teselli edelim diye.
13 Kardeşler, bilmenizi isterim: öteki uluslar arasında olduğu gibi sizde de bir ürün elde edeyim diye, defalarca size gelmeyi tasarladım—ama şimdiye dek engellendim.
14 Elinlere de yabancılara da, bilgelere de akılsızlara da borçluyum;
15 bu nedenle ben de Roma’da bulunan sizlere Müjde’yi bildirmeye hazırım.
16 Çünkü Mesih’in Müjdesinden utanmıyorum; çünkü o Tanrı’nın kudretidir—iman eden herkesin kurtuluşu için—önce Yahudi’ye, sonra Yahudi olmayana.
17 Müjde’de Tanrı’nın doğruluğu açığa çıkar, imandan imana, yazıldığı gibi: “Doğru kişi imanla yaşayacaktır.”
18 Çünkü Tanrı’nın öfkesi, gerçeği haksızlıkla bastıran insanların her türlü kötülüğüne ve yalanlarına karşı gökten ortaya çıkar.
19 Çünkü Tanrı hakkında bilinebilecek olan onlara açıktır: Tanrı bunu onlara açtı.
20 Tanrı’nın görünmez nitelikleri—sonsuz gücü ve Tanrılığı—dünyanın yaratılışından beri yaratılanlarda görünür biçimde algılanır; böylece bahaneleri yoktur.
21 Tanrı’yı bildikleri hâlde O’nu Tanrı olarak yüceltmediler, şükretmediler; tersine, düşüncelerinde boşluğa düştüler ve akılsız yürekleri karardı.
22 Kendilerini bilge sayarken akılsızlaştılar,
23 ve ölümsüz Tanrı’nın görkemini, ölümlü insanın, kuşların, dört ayaklıların ve sürüngenlerin suretine benzer imgelere değiştiler.
24 Bunun için Tanrı, yüreklerinin arzuları doğrultusunda onları pisliğe teslim etti; böylece kendi bedenlerini birbirleriyle aşağılayıp kirlettiler.
25 Tanrı’nın gerçeğini yalanla değiş tokuş edip Yaratana değil yaratığa kulluk edip hizmet ettiler—O sonsuzlara dek övülmüş olsun! Âmin.
26 Bu yüzden Tanrı onları utanç verici tutkulara bıraktı: kadınları doğal ilişkilerini tersine çevirip doğaya aykırı olana yöneldiler;
27 aynı şekilde erkekler de kadınla doğal ilişkiden vazgeçip birbirlerine karşı şehvetle alevlendiler; erkek erkeğe utanç verici şeyler yaptılar ve sapkınlıklarının karşılığını bedenlerinde hak ettikleri gibi aldılar.
28 Ve Tanrı’yı tanımaya değer bulmadıkları için Tanrı da onları bozuk bir akla teslim etti—yakışık almayan şeyleri yapsınlar diye;
29 her türlü haksızlık, sefahat, kurnazlık, açgözlülük ve kötülükle dolu oldular; kıskançlık, cinayet, çekişme, hile ve kötü huya boğuldular;
30 dedikoducu, iftiracı, Tanrı’dan nefret eden, küstah, kibirli, övüngen, kötülükte yaratıcı; ana babaya itaatsiz,
31 akılsız, sözünde durmaz, sevgisiz, uzlaşmaz ve merhametsiz oldular.
32 Tanrı’nın adil hükmünü bilirler: böyle şeyleri yapanlar ölüme layıktır; yine de bunları yalnız yapmakla kalmıyor, yapanları da onaylıyorlar.
Sonraki bölüm >> | Romalılar kitabı | Kutsal Kitap içeriği