Yeşaya, bölüm 9
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yeşaya kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Karanlıkta yürüyen halk büyük bir ışık gördü; ölüm gölgesinin ülkesinde oturanların üzerine ışık parladı.
2 Ulusu çoğalttın, sevincini artıttın; O’nun önünde hasat sevincine benzeyen, ganimeti paylaşanların sevinci gibi sevinirler.
3 Çünkü onların ağır yükünü, omuzlarındaki değneği, zorbanın sopasını Midyan gününde olduğu gibi kırdın.
4 Savaşta giyilen her çizmeyi ve kanlara bulanmış her giysiyi yakılacak ve ateşin odunu olacak.
5 Çünkü bize bir çocuk doğdu, bize bir Oğul verildi; yönetim O’nun omzunda olacak; ve adı Harika Danışman, Güçlü Tanrı, Sonsuz Baba, Esenlik Önderi diye çağrılacak.
6 Yönetiminin artışı ve esenliğin sonu olmayacak; Davut’un tahtı üzerinde ve O’nun krallığı üzerinde, şimdi ve sonsuza dek, adalet ve doğrulukla onu kurup destekleyecek — Her Şeye Egemen RAB’bin gayreti bunu yapacak.
7 RAB Yakup üzerine bir söz gönderdi, o İsrail üzerine düştü.
8 Bunu bütün halk bilecek — Efraim ve Samiriye sakini — kibir ve yürek gururuyla söyleyen:
9 Tuğlalar yıkıldı, ama yontma taşlarla inşa edeceğiz; incir ağaçları kesildi, ama sedirlerle değiştireceğiz.
10 Bunun üzerine RAB Rekin’in düşmanlarını ona karşı kaldırdı ve onun hasımlarını kışkırttı.
11 Aram doğudan, Filistliler batıdan İsrail’i ağız dolusu yediler; yine de RAB’bin öfkesi dinmedi, O’nun eli hâlâ uzatılmış.
12 Halkı kendisini vurana dönmedi ve Her Şeye Egemen RAB’bi aramadı.
13 Bu yüzden RAB İsrail’den baş ve kuyruğu, dal ve kamışı bir günde keser.
14 Baş, ihtiyar ve saygıdeğer; kuyruk, yalan öğreten peygamberdir.
15 Bu halkın önderi onu saptırıyor, yönlendirilenler yutuluyor.
16 Bu yüzden RAB gençlerine sevinmeyecek ve yetimlerine ve dullarına acımayacak; çünkü hepsi tanrısız ve kötüdür, her ağız sefahat konuşur; yine de RAB’bin öfkesi dinmedi, O’nun eli hâlâ uzatılmış.
17 Çünkü kötülük ateş gibi yanar; diken ve çalıyı tüketir ve ormanın sık ağaçlarında ateş çıkarır, duman sütunlarıyla yükselir.
18 Her Şeye Egemen RAB’bin öfkesinden ülke karardı; halk ateşin odunu oldu, kimse kardeşini esirgemez.
19 Sağdan koparıp yutar, ama aç kalır; soldan yer, ama doymayız; her biri kendi kolunun etini yiyecek.
20 Manaşşe Efraim’i, Efraim Manaşşe’yi, birlikte Yahuda’ya; yine de RAB’bin öfkesi dinmedi, O’nun eli hâlâ uzatılmış.
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yeşaya kitabı | Kutsal Kitap içeriği