Yaratılış, bölüm 48
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yaratılış kitabı | Kutsal Kitap içeriği
1 Bundan sonra Yusuf’a, “Bak, baban hastalandı,” dediler. O da iki oğlu Manaşşe ile Efrayim’i yanına aldı.
2 Yakup’a, “Oğlun Yusuf sana geliyor,” diye haber verdiler; İsrail gücünü toparlayıp yatağında oturdu.
3 Yakup Yusuf’a dedi: “Her Şeye Gücü Yeten Tanrı bana Kenan diyarında, Luz’da göründü ve beni kutsadı,
4 ve bana şöyle dedi: ‘Bak, seni çoğaltacağım, seni artıracağım; senden birçok halk doğuracağım; bu diyarı da senden sonra soyuna ebedî mülk olarak vereceğim.’”
5 “Şimdi, Mısır diyarında, ben sana gelmeden önce sana doğan iki oğlun—Efrayim ile Manaşşe—benimdir; Ruben ve Şimon gibi benim olacaklar.
6 Senden sonra doğacak çocukların ise senindir; kardeşlerinin paylarında onların adıyla anılacaklar.”
7 “Mezopotamya’dan gelirken, Kenan diyarında, Efrata’ya az kala, yol üzerinde annen Rahel benden ayrılıp öldü; onu Efrata yolunda gömdüm—bugünkü Beytlehem.”
8 İsrail Yusuf’un oğullarını gördü ve, “Bunlar kim?” dedi.
9 Yusuf babasına, “Tanrı’nın burada bana verdiği oğullarım bunlar,” dedi. “Onları yanıma getir, onları kutsayayım,” dedi.
10 İsrail’in gözleri yaşlılıktan zayıflamıştı; açık seçik göremiyordu. Yusuf onları yaklaştırdı; o da onları öptü ve kucakladı.
11 İsrail Yusuf’a dedi: “Yüzünü göreceğimi ummuyordum; ama işte, Tanrı bana çocuklarını da gösterdi.”
12 Yusuf onları dizlerinin yanından geri çekti ve yüzüstü yere kapanarak ona saygı gösterdi.
13 Yusuf ikisini aldı: Efrayim’i sağ eliyle İsrail’in soluna, Manaşşe’yi sol eliyle İsrail’in sağına gelecek şekilde yerleştirip onları yaklaştırdı.
14 Ama İsrail sağ elini uzatıp küçük olduğu hâlde Efrayim’in başına, sol elini de Manaşşe’nin başına koydu; Manaşşe ilk oğlan olduğu hâlde bilerek ellerini böyle çaprazladı.
15 Yusuf’u kutsadı ve dedi: “Atalarım İbrahim ve İshak’ın önünde yürüyen Tanrı, var olduğum günden bugüne dek beni güden Tanrı,
16 beni her kötülükten kurtaran Melek şu delikanlıları kutsasın; üzerlerinde benim adım ve atalarım İbrahim ile İshak’ın adı anılsın; ve yeryüzünün ortasında çokça çoğalsınlar.”
17 Yusuf babasının sağ elini Efrayim’in başına koyduğunu görünce hoşlanmadı; babasının elini Efrayim’in başından alıp Manaşşe’nin başına çevirmek istedi.
18 Ve babasına dedi: “Öyle değil, babam; çünkü bu ilk doğandır; sağ elini onun başına koy.”
19 Ama babası razı olmadı ve dedi: “Biliyorum, oğlum, biliyorum; ondan da bir halk çıkacak ve o da büyük olacak; fakat küçük kardeşi ondan daha büyük olacak ve soyundan çok sayıda halk doğacak.”
20 O gün onları şöyle kutsadı: “İsrail seninle bereket dileyerek şöyle diyecek: ‘Tanrı sana Efrayim ve Manaşşe gibi yapsın.’” Böylece Efrayim’i Manaşşe’nin önüne koydu.
21 Sonra İsrail Yusuf’a dedi: “İşte, ben ölüyorum; ama Tanrı sizinle olacak ve sizi atalarınızın diyarına geri götürecek.”
22 “Ve ben, kardeşlerinden üstün olmak üzere sana bir pay veriyorum—Amorluların elinden kılıcımla ve yayımla aldığım o sırtı.”
<< Önceki bölüm | Sonraki bölüm >> | Yaratılış kitabı | Kutsal Kitap içeriği